http://www.thongthailand.com
  สร้างเว็บไซต์Engine by iGetWeb.com 
 หน้าแรก  เว็บบอร์ด  บทความ  รวมรูปภาพ  ติดต่อเรา  ข่าวสาร
ค้นหา  ประเภทการค้นหา   Cart รายการสั่งซื้อ (0) 
สถิติ
เปิดเว็บไซต์ 15/03/2009
ปรับปรุง 13/03/2024
สถิติผู้เข้าชม13,961,381
Page Views16,267,755
« March 2024»
SMTWTFS
     12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31      
ท่องเที่ยวทั่วไทยไปทั่วโลก
ศิลปะ วัฒนธรรม ประเพณี วิถีชีวิต และความเชื่อ
รีวิว ร้านอาหาร โรงแรม รีสอร์ทและสปา
  foo&bed
ธรรมชาติ,สัตว์ป่าและพันธุ์พืช...มีคุณ(nature)
บทบรรณาธิการ สกู๊ฟพิเศษ และเรื่องเล่า
ข่าวสาร
http://www.thongthailand.com/index.php?mo=3&art=42365202
 

จอมโกงจองภู ตอนที่2 หัวหน้าใหม่ โดย อินทรีดำ ลายเส้น-ปัณณิกา เปาอินทร์

จอมโกงจองภู ตอนที่2 หัวหน้าใหม่  โดย อินทรีดำ ลายเส้น-ปัณณิกา เปาอินทร์

จอมโกงจอมภู ตอนที่ 2 หัวหน้าใหม่


                                   
ตอน
2 หัวหน้าใหม่ใสบริสุทธิ์


      มณี  รับมอบงานจากหัวหน้าหน่วยคนเก่าด้วยความรู้สึกลิงโลด  ที่ได้เป็นหัวหน้าหน่วยเต็มตัว   เอกสารการส่งมอบบันทึกกันแล้วเสร็จด้วยความเคยชิน เพราะว่าเจ้าหน้าที่รู้รับผิดชอบดี  มีการส่งและรับมอบกันบ่อย เนื่องจากมีการสับเปลี่ยนหัวหน้าบ่อยครั้ง  เอกสารจึงถูกพิมพ์ตามที่มีอยู่ในแฟ้ม  แล้วมณีกับหัวหน้าเก่าก็แยกย้ายกันไป  โดยหัวหน้าได้เลื่อนระดับไปเป็นหัวหน้าศูนย์จัดการต้นน้ำน่าน ตั้งสำนักงานในจังหวัดเป็นหลัก และมีหน้าที่ต้องคอยบังคับบัญชาหน่วยย่อยเช่นมณีอีกที

ใช่  มณีรับมอบงานตามเอกสารโดยไม่ได้ตรวจสอบภาคสนามว่ามีพื้นที่สวนป่าแต่อย่างใดหรือไม่ อาจจะเป็นเพราะว่าอยากเป็นหัวหน้าจนตัวสั่นจึงมองไปไกลแต่ข้างหน้า 

เช้าวันแรกที่เป็นหัวหน้าเต็มตัว  มณีตื่นขึ้นมาแต่เช้าตรู่ แล้วนั่งดื่มกาแฟที่ชุดสนามหน้าที่ทำการ  ทำทีเหมือนออกไปรอรับคนงาน  คนงานค่อยๆทยอยกันออกมาจากบ้านพัก แล้วมารวมตัวกันที่หน้าที่ทำการ  นั่งเรียงกันเป็นแถวด้วยความเคยชิน  พอเข้าที่เข้าทางดีก็มีหัวหน้าคนงานชื่อ ศรีวรรณ ยืนขานชื่อคนงานไปเรื่อยๆ  มณียืนมองดูด้วยความสุข อากาศเย็นสบายๆเช้านี้มีความหมายที่สุดของคนทำงานพลางนึกในใจ

ชื่อหนึ่งก็โกงได้หลายเงิน คนงานพวกนี้ไม่มีทางแข็งแรงตลอดเดือนหรอกน่า ยังไงก็ต้องหยุดงานบ้างแหละ  ที่เหลือเสร็จกู     

การจัดงานเป็นไปด้วยความเคยชิน  งานช่วงเดือนตุลาคมของปี  เป็นการดายวัชพืชในสวนป่าปีที่เพิ่งปลูกไปแล้ว 1  ปี  เป็น.งานเหมาทำวันต่อวันต่อหนึ่งแรงงาน ส่วนจ้างเหมางานกันอย่างไร มณียังไม่ได้ลงไปดูในรายละเอียด  ต้องสงวนท่าทีไว้หน่อย  เดี๋ยวไก่จะตื่น

ถ้างานเบาไปก็ต้องจัดการให้สมดุล เข้มมากก็เหลือมาก

ต่อไปนี้ หัวหน้าหน่วยคนใหม่จะมาพูดคุยกับพวกเรา เป็นหัวหน้าคนที่เท่าไรไม่รู้เน้อ  จะอยู่กับพวกเรานานหรือเปล่าก็ไม่รู้เน้อ  เอ้า !  ปรบมือรับหัวหน้าคนใหม่ครับ

สิ้นเสียงศรีวรรณมีเสียงปรบมือดังกราว ทุกสายตามมองมาอย่างสนใจ

            ผมชื่อมณี บันลือ  นักวิชาการป่าไม้ 5 กองอนุรักษ์ต้นน้ำ  กรมป่าไม้  มาใหม่สุดแต่เก่าสำหรับที่นี่ เพราะว่าเมื่อ พ..2514 ผมเคยมาเป็นลูกจ้างชั่วคราวรายเดือนที่หน่วยงานนี้ แต่พักค้างที่สวนสักแม่สาลีกโน่น  พื้นที่ปลูกป่าแถวนี้จึงพอจะได้เห็นมาบ้าง  แต่มาคราวนี้ผมต้องมารับผิดชอบการปลูกป่าต้นน้ำเต็มที่  ผมจึงขอบอกเสียก่อนว่า งานคืองาน เล่นคือเล่น

มณีพูดพลางก็ส่ายสายตาไปตามใบหน้าคนงานตาดำๆ  บางคนสบตาบางคนก็ก้มหน้า

บอกกันไว้ก่อนนะครับว่า วันนี้ไม่มีผู้ช่วยหัวหน้าหน่วย  หัวหน้าคนงานมารายงานอย่างใด ผมจะฟังตามนั้น  ถือว่ามีอำนาจการสั่งงาน  ตัดเงิน และไล่ออกได้อย่างเดียวกับที่หัวหน้าเป็นเอง  แต่ถ้าถูกกลั่นแกล้ง มาร้องเรียนที่ผมได้ทุกเมื่อ  และเมื่อเลิกงานในหน้าที่  เราเป็นพี่น้องกัน  มีปัญหาเรื่องใดก็ขึ้นมาเล่าให้ฟังได้ แต่ถ้าเมามามากๆอาจถูกผลักดันได้ง่ายๆ 

คนงานหัวเราะกันครืน  เพราะคนที่น่านรู้กันดีว่า ทหารผลักดัน

...(ผู้ก่อการร้ายคอมมูนิสท์)เป็นอย่าง ไร  

ผมรู้ว่างานปลูกป่าไม่ยากแต่เหนื่อย แดดก็ร้อน  ดอยก็สูงชัน  หนามไหน่มีทุกที่ โดยเฉพาะลักษณะงานต้องอาศัยพวกพี่น้องช่วยทำงาน ผมทำคนเดียวไม่ได้  ถ้าพี่น้องไม่ร่วมมือร่วมใจ ผมก็ตายอย่างเขียดเลย

มณีทำท่าตายอย่างเขียด ชาวบ้านหัวเราะขำ แต่บางคนก็เพียงยิ้มๆ

วันนี้วันแรก  ทำงานตามสบายที่ท่านเคยทำ วันหน้าผมจะเข้าไปด้วย บางทีงานอาจจะเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัวก็ได้เสียงฮือดังขึ้น 

เอาละ  มองหน้าไม่รู้ใจวันนี้ อีกไม่นานเราจะรู้จักกันมากกว่านี้ แค่มองเท้าก็รู้หน้าไง

ฮาๆๆ เสียงชาวบ้านสนุกไปกับมณีที่หยอดลูกเล่น

สวัสดีทุกคนครับๆๆ

มณีกวาดมือไหว้ใส่ชาวบ้านทุกคนอย่างไม่ถือตัว  รถบรรทุกคันเก่าพาคนงานไปที่หน้างาน ศรีวรรณถูกเรียกตัวให้อยู่ต่อ มณีอยากรู้ทุกอย่างที่ควรรู้จึงขอให้เล่ารายละเอียดให้ฟังตามแต่ที่เขาจะรู้ได้  เริ่มตั้งแต่ภายในหน่วยงาน มีทองม้วนเป็นแม่บ้านคอยทำกับข้าว เช็ดกวาดถู ซักล้าง  ส่วนการจ่ายตลาดศรีวรรณไปซื้อให้ตามคำสั่งที่ตลาดอำเภอนาน้อย ซึ่งห่างออกไปทางทิศใต้ 12 กม 

วิเชียรเป็นหัวหน้าคุมงานในการเพาะชำกล้าไม้และงานภายในทุกอย่าง  ลุงชุ่มเป็นหัวหน้าคนงานสนาม เช่นเดียวกับเจตน์ที่ช่วยกันคุมงาน  ลุงนวลเป็นยามหน้าประตูหน่วยคอยเคาะระฆังบอกเวลายามค่ำคืน  และรับใช้สอยตามแต่หัวหน้าจะสั่งหรือไหว้วาน  คิดๆดูแล้วช่างสบายเสียจริง

มณีเดินไปเรือนเพาะชำกล้าไม้กับศรีวรรณ ในโรงเรือนหลังคาไม้ไผ่ผ่าซีก ไม่มีกล้าไม้เหลืออยู่เลย  คนงานผู้หญิง 8 คนทำความสะอาดแปลงเพาะชำด้วยการรื้อซากเก่าๆทุกสิ่งออก เพื่อตากแดดให้เรือนเพาะชำสะอาด   

ปีที่แล้วเพาะกล้าไม้พอดีครับ ปลูกหมด 1,000 ไร่พอดี

ไม่มีปลูกซ่อมเลยหรือมณีสงสัย

มีครับ  พอปลูกซ่อมเสร็จก็หมดกล้าไม้เลย ถ้าดายวัชพืชครั้งนี้พบต้นตายก็ไม่ซ่อมแล้วครับ อีกสองเดือนก็เข้าหนาว ไม่มีฝนตกครับ    

บ้านพักคนงานอยู่ฝั่งห้วยฝั่งโน้นเท่านั้นหรือ

มณีเดินนำหน้าไปยังบ้านคนงานที่อีกฟากห้วยสามสบ  พอผ่านบ้านหลังแรกก็ได้ยินคำกล่าวสวัสดีทักทาย

สวัสดีคาะ  หัวหน้า

ป้าคำเมียลุงชุ่มอยู่ที่บ้านหลังแรก และเปิดเป็นร้านขายของชำรีบทักทาย มณียกมือไหว้ตอบและคะเนว่าน่าจะอายุแก่กว่าสักหน่อย

สวัสดีครับป้า ขายดีไหมครับแล้วมณีก็เดินต่อไปยังถนนสายกลางชุมชน 

อยู่กันอย่างนี้มานานกี่ปีแล้วเนี่ยมณีหันมาถามศรีวรรณ

ตั้งแต่เมื่อห้าปีก่อนโน้นครับ  ต่อเติมกันเองนิดหน่อยๆ ทางหน่วยปลูกให้ครั้งแรกแค่นั้น  มณีเห็นกับตาว่า สภาพบ้านพักคนงานเหมือนอย่างกับเล้าไก่ แออัดยัดเหยียด และดูไม่น่าอยู่อาศัยนัก 

กองทัพต้องเดินด้วยท้องฉันใด  บ้านที่อยู่อาศัยคุ้มกายก็ต้องน่าอยู่ฉันนั้นมณีนึกในใจ  แต่ถ้าทำก็หมดเงินที่ควรจะเหลือเข้ากระเป๋าไปอีกหลายส่วน เฮ้ย ! ปล่อยไปก่อนเถอะวะ 

เด็กๆที่เล่นกันอยู่นั่นลูกๆคนงานใช่ไหม  มณีมองไปเห็นเด็กกลุ่มหนึ่งเล่นกันอยู่

ใช่ครับ  ด่วนลูกลุงอินทร์ยายม้วน นั่นลูกผม 

อายุไม่กว่า 8 ปีแล้วรื้อ ?”

คำตอบที่ได้คือ ครับ ด่วนอายุ 12 ปีแล้ว ศรีวรรณตอบ

ด่วน ไม่ได้ไปโรงเรียนหรือมณีเดินเข้าไปถาม 

ไม่ครับ ไกล ไม่มีเงินด่วนและเพื่อนๆมองหน้ามณีๆยิ้มให้ใสๆ

  ด่วนตอบตรงๆ มณีได้แต่อึ้งๆ มองดูแล้วก็นึกในใจว่าแย่จริง แต่อีกใจหนึ่งก็รู้สึกห่วงใยในอนาคตเด็กๆตาดำๆ  ทุกสิ่งที่ผ่านเข้ามันฝังลึกในใจอย่างช่วยไม่ได้  แต่มณีก็ยังนึกไม่ออกว่าจะทำอะไรอย่างไร

เพิ่งมาอยู่  เอาตัวรอดก่อนดีกว่า

มณีขับรถกระบะพาศรีวรรณนั่งหน้าไปด้วย ไปตรวจดูสวนป่าที่ปลูกไปแล้ว 4,700 ไร่  มณีขับไปก็ชี้ชวนถามศรีวรรณไปเรื่อยๆ พร้อมกับจอดรถลงไปดูแผนที่สวนป่าที่เหน็บติดมาด้วย 

สวนป่าปี พ..2520 จำนวน 900 ไร่ ปลูกด้วยไม้มะกอกป่า ไม้มะค่าโมง ไม้แดง  ไม้ประดู่  มะเกิ้ม  แต่รอดตายน้อยครับ  เพราะว่าเพาะกล้าช้าไป ปลูกได้ก็เมื่อต้นกล้าโตพอควร ปลายฝนพอดี ส่วนปีพ..2521 ปลูกป่า1,000 ไร่ ปลูกด้วยไม้ป่าในท้องถิ่นเช่นกัน ผลคือมองไม่เห็นต้นเหมือนกัน ปีนี้ก็เพาะกล้าช้าปลูกช้า ผลคืออัตราการรอดตายต่ำ ก็อย่างที่หัวหน้าเห็น

  มณีนึกภาพที่เคยดายวัชพืชเมื่อปี พ..2514 วัชพืชสูงท่วมหัว  ต้นมะม่วงป่าแคระอยู่ในดงหญ้า  ไม่ตายแต่ไม่โต   มณีขับรถพาตรวจงานไปจนทั่วสวนป่าปลูกปรับปรุงต้นน้ำด้วยต้นไม้ใบแคบ  ไม่ผลัดใบ พบว่าผลงานปลูกป่าทั้งหมด 4,700 ไร่ เห็นเป็นสวนป่าจริงจังเพียง 200 ไร่ เท่านั้น มณีรู้สึกสยองในความเป็นจริง 

มณีขับรถเข้าตลาดอำเภอนาน้อยแวะไปร้านวัสดุก่อสร้างเพื่อทำความรู้จัก  ปั๊มน้ำมัน  ร้านของชำ  ร้านขายหมูและเนื้อ  แล้วเลยไปอำเภอเพื่อรายงานตัวกับนายอำเภอนาน้อย

ผมชื่อมณี  บันลือ นักวิชาการป่าไม้ 5 หัวหน้าหน่วยปรับปรุงต้นน้ำภูพยับหมอกมาขอพบท่านนายอำเภอครับ

มณีแจ้งหน้าห้องสาวร่างบอบบางด้วยความสุภาพ  เชิญค่ะ  มณีผลักบังตาเข้าไปไหว้ท่านนายอำเภอด้วยความนอบน้อมแล้วนั่งลงตรงหน้า

สวัสดีครับคุณมณี บันลือ  ผมเห็นคำสั่งกรมป่าไม้เวียนมาแล้ว  คิดว่าน่าจะอาวุโสกว่านี้ คราวนี้ได้หัวหน้าหนุ่มๆมาอยู่ น่าจะอยู่นานๆนะครับ

นายอำเภอไพบูลย์กล่าวต้อนรับ

ขึ้นอยู่กับทางข้างบนครับท่านมณีตอบ 

มีอะไรให้ผมช่วยยินดีร่วมมือเต็มที่  ขอบคุณที่มาพบครับมณีกราบลาท่าน ในใจนึก มีแน่เรื่องให้ช่วย

คืนนั้น มณีนั่งเขียนจดหมายถึงครอบครัว เล่าทุกอย่างที่ทางบ้านจะสบายใจ ลงท้ายด้วยความรักและคิดถึงเสมอ  และจะรอให้ทุกคนว่างแล้วขึ้นมาเยี่ยมเยียน หลังจากนั้น มณีนั่งดูข้อมูลของหน่วยงาน และจดทุกอย่างที่คิดว่าอยากจะทำอะไรก่อนหลัง  อะไรจะริเริ่มใหม่  อะไรที่เป็นปัญหาเร่งด่วนที่ต้องปรับให้ลงตัว  มณีพอจะคาดเดาได้แล้วว่า จะโกงได้เท่าไร

อากาศเดือนตุลาคมเย็นสบายๆ มณีนอนฟังเสียงเครื่องปั่นไฟซึ่งจะปิดตอน 3 ทุ่ม  ความมืดมิดนอกหน้าต่างบอกมณีว่าเป็นคืนเดือนมืดเสียงจั้กจั่นดังเพรียกไปทั้งหุบเขา เงาทะมึนของต้นมะเกลือยักษ์ต้นหน้าเสาธง และต้นมะค่าโมงยักษ์อีกสองต้นข้างห้วยสามสบใกล้ๆกัน ดูเหมือนยักษ์ยืนยาม เสียงระฆังจากยามลุงนวลดังตามเวลา  ทุกอย่างเป็นไปตามวิถีที่ควรเป็น มณีหลับสนิทเช่นเคย

 

Tags : Forester lifes

 
 หน้าแรก  บทความ  ข่าวสาร  รวมรูปภาพ  ติดต่อเรา  เว็บบอร์ด

อัตราค่าโฆษณา    

แบบเนอร์ กลางหน้า.  ขนาด 800 x 400-600 พิกเซล เห็นหน้าแรก  5,000 บาท/เดือน

แบนเนอร์ เหนือโลโก้เว็บไซต์ ขนาด 1000 x 80 พิกเซล เห็นทุกหน้า 4,000 บาท/เดือน

 แบนเนอร์ ซ้าย  ขนาด 240 x 120-160 พิกเซล เห็นทุกหน้า 3,000 บาท/เดือน

ทำข่าวแถลง รีวิวโรงแรมและร้านอาหาร  เขียนสารคดี เชิญได้โดยตรงที่ โทร.081-9416364

ติดต่อ 135 ม.12 ต.กำแพงแสน อ.กำแพงแสน จ.นครปฐม 73140

 
view