ผีตองเหลืองเมืองน่าน

ผีตองเหลืองเมืองน่าน

                                   

           นับเนื่องแต่ยุคหินเก่าหมื่นปี มนุษย์กลุ่มหนึ่งใช้ชีวิตเร่ร่อนหากิน อยู่อาศัย และขยายเผ่าพันธุ์ ตามธรรมชาติที่แวดล้อมด้วยป่าเขาลำเนาไพร ด้วยการใช้เครื่องมือเป็นหิน แล้วพัฒนาต่อมาถึงยุคหินใหม่ เรื่อยมาถึงยุคโลหะราวๆ 450,000-4,500 ปี ถึงได้รู้จักการใช้ไฟ รู้จักการทำโลหะเป็นมีด แน่นอนมนุษย์เผ่าพันธุ์ดังกล่าวย่อมแปลกแตกต่างจากมนุษย์กลุ่มอื่นๆแน่นอน บนโลกกว้างแสนไกลมีอยู่เพียงจังหวัดน่าน จังหวัดเดียวในประเทศไทยที่มีชนเผ่าโบราณนี้ รู้จักกันในชื่อว่า ผีตองเหลือง และเหลืออยู่เพียงไม่ถึง 400 คนเท่านั้น

           เขา ผีตองเหลือง ที่เรียกตนเองว่า มลาบรี และไม่เข้าใจว่าเหตุใดคนทั่วไปเรียกเขาว่า ผีตองเหลือง ก็อย่างว่าแหละครับ เมื่อครั้งที่เคยมีคนพบเห็นชั่วแว๊บบนผืนป่าเขาสูง เขาก็เห็นเพียงมนุษย์ที่แทบจะนุ่งลมห่มฟ้าหลบแผลบเข้าป่าดงพงไพรอย่างรวดเร็วปานผี พวกเขาช่างมีความหวาดระแวงภัย แต่สิ่งที่ผู้คนพบเห็นคือร่องรอยที่เหลืออยู่ของบ้าน หรือเพิง หรือห้าง ของมนุษย์กลุ่มนี้ ด้วยสภาพที่ใช้ไม้ไผ่ปักตั้งเฉียงบดบังแสงแดดและฝน มุงด้วยใบตองกล้วยป่า และเมื่อเขาจะจำจากไปเพราะว่าอาหารในบริเวณดังกล่าวหมดไป หากินยากขึ้น ใบตองกล้วยก็เหลืองพอดี

           นั่นคือที่มาที่เรียกกันว่าผีตองเหลือง อาหารของเขาเป็นเผือก มันป่า กลอย รากไม้ ใบไม้ ผลไม้ป่านานาชนิด เขาไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่งที่แน่นอน เขาไม่มีบ้านเป็นหลังๆหรืออยู่กันเป็นชุมชนเช่นคนเมือง เขากระจายกันอยู่แต่ละมุมป่ากลุ่มเล็กๆพอเพียงกับอาหารในช่วงเวลาหนึ่งๆ อาหารหมดเขาก็อพยพเคลื่อนย้ายถิ่นไปอีกมุมหนึ่ง หมุนเวียนไปในป่าดง แต่นั่นก็มิใช่ว่าอาหารของเขาจะเป็นเพียงหัวพืช หากแต่เนื้อหมูป่า สัตว์เล็กๆ จำพวกกระรอกกระแต กระต่าย ตุ่น อ้น หรือแม้แต่นก ไก่ป่า ตามแต่จะหาจับกินได้

            มลาบรีเป็นเผ่าพันธุ์มนุษย์ยุคก่อนประวัติศาสตร์ เป็นกลุ่มชาติพันธุ์มองโกลลอยด์ดั้งเดิม 1 ล้านปีถึง 12,000 ปี  
            ฮูโก  เบอร์นาซิก (Hugo Bernatzik) จากมหาวิทยาลัย Graz ประเทศออสเตรีย เขาตามล่าหามลาบรีในป่าลึกระหว่างแพร่-น่าน เมื่อพ.ศ.2478 เขากลับไปเขียนหนังสือเรื่อง 
The spirit of yellow leaves หลังจากนั้นมีการศึกษาเรื่องชีวิตความเป็นอยู่ ภูมิปัญญาท้องถิ่น อาหารและสมุนไพร ภาษาพูดเฉพาะของชนเผ่ามลาบรี ซึ่งจัดอยู่ในกลุ่มภาษาดั้งเดิมของมนุษย์ในภูมิภาคนี้   
            บนพื้นฐานชีวิตที่มองดูเหมือนไร้หลักฐานและหลักการใดๆ พวกเขากลับมีความเป็นนักประชาธิปไตยอย่างมั่นคง ทุกครั้งที่ใครคนใดคนหนึ่งล่าหรือหาอาหารได้มาจักต้องแบ่งปันกันอย่างยุติธรรมเสมอ ถ้อยทีถ้อยอาสัยกันอยู่ในกลุ่มละ 3-8 คน ทั้งนี้เพื่อความอยู่รอด ปลอดภัย ไร้ความอดอยากทั่วถึงกันทุกตัวตน นี่คือวิถีชีวิตที่ทรงคุณค่าให้พวกเขาเหล่าชนเผ่ามลาบรียังคงเหลืออยู่ตราบเท่าทุกวันนี้ 
            จังหวัดน่าน พบว่ามีชนเผ่ามลาบรีอยู่แถวป่าดงดอยของบ้านห้วยหยวก ตำบลแม่ขะนิง อำเภอเวียงสา 145 คน วิถีชีวิตเปลี่ยนไปตามกาลเวลา พัฒนาเข้าสู่มนุษย์ยุคสมัยมากขึ้น ทุกวันนี้เขาไม่ได้คาดใยเปลือกไม้เพื่อห่อหุ้มอวัยวะเพศอีกต่อไป หากแต่เขานุ่งห่มเหมือนพวกเราๆ มีบัตรประชาชน มีบ้านอยู่ พร้อมด้วยระบบประกันสุขภาพพื้นฐานทั่วไป 

เอกสารอ้างอิง ของแต๊เมืองน่าน ลำดับที่ 1 น่านยุคก่อนประวัติศาสตร์   โดยชาตรี เจริญศิริ 2549