ขี้ผึ้ง

                          
ขึ้ผึ้ง



ชื่อพื้นเมือง        เมี่ยงขี้ผึ้ง
ชื่อวิทยาศาสตร์  Gordonia dalglieshiana Craib.
ชื่อวงศ์              THEACEAE
สถานภาพ  เป็นพืชถิ่นเดียว และเป็นพืชหายาก
นิเวศวิทยาและการกระจายพันธุ์
     ในประเทศไทย  พบเฉพาะทางภาคเหนือและภาคใต้ของประเทศ ตามชายป่าดงดิบที่มีร่มเงา ระดับความสูงจากระดับน้ำทะเลปานกลาง 1,000-2,200 เมตร
ลักษณะทั่วไป
     ต้นไม้  เป็นไม้ยืนต้นขนาดเล็ก สูงถึง 10 เมตร ไม่ผลัดใบ เปลือกนอกสีน้ำตาลเทา เปลือกในสีแดง
     ใบ  ใบเดี่ยวเรียงสลับ สีเขียวเข้มเป็นมัน กว้างยาว 4.5-16x2-4.5 ซม. โคนใบเรียวสอบขอบใบเรียบ ปลายใบแหลมเป็นติ่ง ขอบปลายใบหยักห่าง ๆ เส้นแขนงใบเชื่อมติดกันเป็นร่างแหแต่ไม่จดขอบใบ 10-12 คู่ ก้านใบ 0.4-1.0 ซม.
     ดอก  เป็นดอกเดี่ยวออกตามซอกใบ ขนาดใหญ่ 4-5 ซม. กลีบดอก 4-5 กลีบ สีขาวถึงเหลืองนวล พับกลับลง มีติ่งที่ปลายกลีบ เกสรตัวผู้สีเหลืองสดมีจำนวนมากรวมอยู่เป็น 5 มัด เกสรตัวเมียมีปลายแยก 3-5 พู
     ผล  รูปกระสวย มีกลีบเลี้ยงติดอยู่ที่ขั้วผลขนาด 3-5 ซม. แก่แตกป็น 5 แฉก พร้อมกับดีดเมล็ดจำนวนมากกระจายออกไป โดยมีปีกติดอยู่ที่เมล็ดด้านหนึ่ง เพิ่มศักยภาพการกระจายพันธุ์ได้อย่างดี
     ระยะเวลาการออกดอกและเป็นผล
          ออกดอก  ก.ย.-พ.ย.
          ผลแก่      พ.ย.-ม.ค.
     การขยายพันธุ์  เพาะกล้าจากเมล็ด
การใช้ประโยชน์
     ด้านเป็นไม้ประดับ  การปลูกเป็นไม้ประดับน่าจะเกิดยาก เพราะว่าเป็นพันธุ์ไม้หายาก แต่การปลูกเพื่อการอนุรักษ์พันธุกรรมในสวนพฤกษศาสตร์หรือสวนรุกขชาติน่าจะเกิดผลสำเร็จ
     สมุนไพร  ไม่มีรายงานการวิจัย