ตอน 15  อาอี๊ไม่มีปัญหา

             ในคณะทัวร์ของเรา มีผู้อาวุโสสูงสุดชื่อเรียงเสียงใดไม่ได้ซักไซ้ไล่เรียงกัน แต่ได้รับการคารวะให้เป็นอาอี๊ (น้าสาว) ของพวกเรา เพราะว่าอาอี๊อายุ 70 ปี   ผิวขาวแบบลูกสาวชาวจีน นัยน์ตาหยีทุกครั้งที่แย้มยิ้ม ท่าทางเป็นคนใจดี มีเมตตา ถ้าเป็นเมื่อสาวดูเค้าแล้วสวยไม่หยอกแล้วก็คงจะคล่องแคล่วว่องไว ค้าขายก็คงเก่งเพราะว่าถ้าไม่เก่งก็คงไม่ร่ำรวย สร้างหลักฐานให้กับลูกๆ ได้อย่างทั่วถึง

“อาอี๊ มีลูกกี่คนครับ” ผมถามขณะรับประทานอาหารร่วมกันมื้อแรกๆ ที่ร่วมโต๊ะเดียวกัน

“มีเก้าคน เป็นผู้ชายสี่คน ผู้หญิงห้าคน เชษฐ์นี่เป็นคนสุดท้อง แล้วนั่นก็ลูกสะใภ้เล็ก โน่นหลานสาวคนเล็ก ก็เลยรักเขามากหน่อย” อาอี๊ยิ้มแล้วหันไปมองหน้าลูกชาย ลูกสะใภ้และน้องแนนหลานสาววัยเจ็ดขวบก็พลอยยิ้มไปด้วย

“ก็เลยด่าบ่อยหน่อย” ลูกชายว่าเข้าให้ แต่ทั้งโต๊ะหัวเราะชอบใจที่แม่ลูกหยอกเย้ากัน ช่างน่ารักเสียนี่กระไร

“เอ้า ไม่รักไม่ห่วงใยจะด่าว่าสั่งสอนทำไม เพราะรักดอกนะจึงด่าให้” อาอี๊เสริม เรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะได้อีกรอบ หลายคนพยักหน้าคล้อยตามอาอี๊

“ผมว่าอาอี๊โชคดีที่สุด มีลูกๆ ก็เป็นฝั่งเป็นฝา มีฐานะเป็นปึกแผ่นหมด โดยเฉพาะมีลูกชายคนสุดท้องคอยเอาใจคุณแม่ขนาดนี้ หายากนะในปัจจุบันนี้” คุณพิศิษฐ์ชื่นชม อาอี๊และครอบครัวยิ้มพิมพ์ใจ

“ไปเที่ยววันนี้ เป็นพระราชวังโบราณ เขาว่ากว้างใหญ่ไพศาลมาก อาอี๊คงต้องเหนื่อยหน่อยนะ เดินตลอดหลายกิโลเมตร แล้วก็หลายชั่วโมงกว่าจะพักเที่ยงเพื่อรับประทานอาหาร” ผมห่วงใย เพราะเห็นๆ กันว่าอาอี๊มีอาการของโรคหัวใจอยู่ด้วย แม่บ้านกระซิบให้ฟังว่า ริมฝีปากอาอี๊เขียวคล้ำ เป็นอาการที่แสดงออกของอาการดังกล่าว ผมจึงติงด้วยความเป็นห่วง

                         

             “ไม่มีปัญหา อาอี๊ไปได้แน่ๆ แต่ช้าหน่อยนะ” อาอี๊รับปากแข็งขัน ลูกชายรีบออกตัว

“ทีแรกก็คิดกันว่าจะมาดีไหม เพราะว่าแม่จะช้า รับประทานอาหารก็ช้า เดินก็ช้า ปรึกษาทัวร์แล้วก็เห็นว่าไม่เป็นไร ไปเร็วๆ ตามเขาไม่ทัน ก็ย่องๆ ทัวร์ก็แล้วกันนะแม่” คุณเชษฐ์ลูกกตัญญูกล่าวติดตลก พวกเราช่วยกันเสริมกำลังใจอาอี๊ เป็นอันว่าอาอี๊จะไปไหนไปกันกับพวกเรา แม้ต้องไล่ตามไปก็เถอะ ก็อย่างที่กล่าวแต่แรก อาอี๊คนนี้ไม่ใช่ธรรมดา หญิงเหล็กคนหนึ่งเชียวแหละ ใจสู้จริง

พอขึ้นรถทัวร์ตามเวลา อาอี๊ก็ยังรักษาเวลาที่ตรงเผง ไม่ได้ทำให้เกิดช่องว่างของเวลาหรือวัยหรือสุขภาพแต่อย่างใด พวกเรามองด้วยความชื่นชม ถ้ามองดูตามสภาพการคืบเท้าก้าวเดินแล้วดูอาการน่าเป็นห่วงอาอี๊ แต่พอถึงที่ท่องเที่ยวคงพิสูจน์หัวใจกันได้

“พร้อมนะครับ ทัวร์กำลังจะออก ณ บัดนี้” คุณโจวนำขบวน

ตลอดการท่องเที่ยวชมพระราชวังโบราณ หรือพระราชวังต้องห้าม อันกว้างใหญ่ไพศาล คนที่ร่างกายปกติและยังอยู่ในวัยหนุ่มสาวยังออกอาการ เดินกันจนขาฉิ่ง พักเหนื่อยกันเป็นระยะๆ ฟังไกด์เล่าเรื่องราวให้ฟังบ้าง หยุดรอพลพรรคให้ครบถ้วนบ้าง ถ่ายภาพเก็บไว้บ้าง ความวุ่นวายในพระราชวังเกิดขึ้นเต็มพื้นที่ เพราะว่ามีนักท่องเที่ยวเข้ามาชมในช่วงวันเวลาเดียวกันมากเหลือเกิน ส่วนใหญ่มีใบหน้าที่เห็นปุ๊บก็รู้ว่ามีเชื้อสายจีน แต่จะเป็นจีนจากประเทศโพ้นทะเลไหน ต้องรอฟังการพูดคุยอีกที ส่วนฝรั่งมั่งค่าก็พอมีบ้าง ไม่น้อยเหมือนกันครับ แสดงว่าความยิ่งใหญ่ของประเทศจีนเตะตานักท่องเที่ยว

“อาอี๊ เป็นยังไงบ้างครับ” ผมถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง ในระหว่างนั่งพักเหนื่อย

“สบายดี ไปได้แน่ๆ ไม่ต้องห่วง แต่ช้าหน่อยนะ” อาอี๊ตอบแบบผู้ใหญ่ใจเด็ด

“เห็นพระราชวังแล้วคิดอย่างไรหรือครับ” คนหนึ่งถามบ้าง

“ยิ่งใหญ่ คนจีนในอดีตยิ่งใหญ่จริงๆ” อาอี๊ตอบด้วยความภาคภูมิใจในเชื้อชาติจีน


                        

                    “แต่ความยิ่งใหญ่เหล่านี้ ต้องสังเวยชีวิตพี่น้องชาวจีนไปไม่น้อยเชียวนะครับ” ผมสนทนาด้วยความตั้งใจ

“พระเจ้าแผ่นดินทรงเข้มแข็งและมีอำนาจ ทำได้” อาอี๊ตอบเหมือนเห็นและเข้าใจประวิติศาสตร์

“จริงครับ  ถ้าพระองค์ไม่ทรงเข้มแข็งและเด็ดขาดพอ ทำอะไรก็ไม่สำเร็จไปหมด หนังจีนกำลังภายในจึงกล่าวเสมอว่า  กระบี่มือหนึ่งต้องไร้น้ำใจ  คนที่ทำอะไรได้ไม่เหมือนคนอื่นจึงมีความเข้มแข็งอยู่ในใจมาก” คุณพิศิษฐ์เสริมอีกคนหนึ่ง

เป็นอันว่าความยิ่งใหญ่อลังการของพระราชวังกู้กงนี้ (วังโบราณ) ประทับใจคนจีนโพ้นทะเลอย่างพวกเรามาก และเชื่อมั่นในสถาบันกษัตริย์ยิ่งนัก

การย่องๆ ทัวร์ของอาอี๊บอกเล่าเรื่องราวได้หลายอย่าง อย่างแรกเลย อาอี๊เป็นคนที่มีวาสนาดีที่สุดที่อายุและสุขภาพอย่างนี้ ยังมีบุญได้มาเที่ยวพระราชวังโบราณที่ปักกิ่ง อย่างที่สอง ลูกชายอาอี๊คิดถูกที่ตัดสินใจพาอาอี๊มาเที่ยวไกลสุดกู่ เพื่อให้ได้มีโอกาสเท่าที่จะยังรักษาสิทธินี้ไว้ได้ เพราะว่าอาอี๊ดูช่างมีความสุขมาก  อย่างที่สาม แม้จะต้องล้มหายตายจากไปวันใด อาอี๊ก็ไม่เสียชาติเกิดแล้ว พ่อแม่จากแผ่นดินใหญ่จีนมานานนับร้อยปี  แล้วไม่ได้กลับไปเหยียบแผ่นดินแม่อีกเลย  แต่รุ่นลูกเช่นอาอี๊มีโอกาสดีเยี่ยมที่ได้กลับไปเหยียบแผ่นดินเตี่ยแม้เมื่ออายุเข้าวัยปลายก็ตามที อย่างที่สี่  อาอี๊ได้ตอบแทนแผ่นดินบรรพบุรุษแล้ว เพราะว่าในการกลับมาครั้งนี้ของอาอี๊และลูกหลานได้ขนเงินทองกลับมาใช้ให้แผ่นดินเตี่ยได้ประโยชน์มากไม่น้อย

ดังนั้นจะเห็นว่าทุกรายการที่ทัวร์พาไป อาอี๊จะลงไปร่วมตะลุยด้วยเสมอ เช่น จากเขตพระราชฐานชั้นนอกสุดจนถึงชั้นในคือพระราชวังต้องห้าม เป็นระยะทางนับกิโลเมตร อาอี๊ย่องๆ ไปได้เรื่อยๆ โดยมีลูกชาย ลูกสะใภ้และหลานสาวผู้น่ารักคอยช่วยกันเกาะกลุ่มเที่ยวช้าๆ อาอี๊จึงไม่มีปัญหาเลย

และทุกครั้งที่เพื่อนร่วมทัวร์ถาม อาอี๊ก็จะตอบด้วยความมั่นใจว่า “ไม่มีปัญหา” แหม ช่างทันสมัยไม่น้อยทีเดียว เล่นสำนวนเดียวกับอดีตนายกรัฐมนตรี พลเอก ชาติชาย ชุณหะวัณ ยังไงยังงั้น  นอกจากนี้ ทุกวันที่ท่องเที่ยวอาอี๊จะใส่เสื้อผ้าไหมสีสดใสสวยงามมาก และดูมีความสุขยิ่งนัก เพื่อนร่วมทัวร์เดินกันไปเป็นกลุ่มใหญ่ก็ไม่ทอดทิ้งอาอี๊เสียทีเดียว ต่างหันมามองและยิ้มกันเป็นระยะๆ เหมือนห่วงใย เหมือนว่าพวกเราหนุ่มสาวเดินกันเร็วไปไหม รายการทัวร์พระราชวังโบราณผ่านไปด้วยความสวยงาม อาอี๊ยังดูแข็งแรงและดูมีความสุขอาบไล้บนใบหน้าทุกวัน

ใช่เลย  อาอี๊มาทัวร์ครั้งนี้ไม่มีปัญหาจริงๆ  พิสูจน์ได้อีกหลายรายการ แต่ละรายการเข้มมาก เดินกันเป็นกิโลเมตร กลุ่มอื่นๆถ่ายรูปเป็นที่ระลึก กลุ่มอาอี๊ก็ถ่ายรูปเก็บเป็นที่ระลึกเช่นกัน  ในบรรดาดาราหน้ากล้องทั้งหลายนั้น ถ่ายรูปกับครอบครัวแล้วยังไม่สะใจ ไปชักชวนเพื่อนร่วมทัวร์มาถ่ายร่วมกันไว้อีก  มันเขาละ  แต่ละครอบครัวจึงส่งเสริมการถ่ายรูป ล้างรูป อัดรูป ไม่น้อยกว่าครอบครัวละ 3,000 บาทแน่นอน

แต่พอมาถึงรายการเข้าไปชมอันเดอร์วอเตอร์เวิร์ลด์ ซึ่งก็คืออุโมงค์ปลาหรือตู้กระจก เช่นเดียวกับที่มหาวิทยาลัยบูรพา ชลบุรีนั่นแหละครับ  ที่นี่อาอี๊มีปัญหาครับ  อ้อ อยากจะเล่าให้ฟังว่า  เช้าที่เดินทางมาถึงอันเดอร์วอเตอร์เวิรล์ด พอรถจอดเพื่อให้ลงไปดูอุโมงค์ปลา ก็ต้องตกใจกับชายหญิงชราภาพมากมายกำลังออกกำลังกายในท่ามวยเส้าหลินอยู่ ที่นี่ผู้สูงอายุขยันออกกำลังกายกันมาก แล้วก็นิยมออกทุกท่าทาง  บ้างก็รำดาบ บ้างก็รำกระบอง อีกมากรายรำมวยไทเก็กกันตามถนัด ไม่ได้รำเหมือนกับอย่างบ้านเรา ท่วงท่าการร่ายรำของเขาจะช้าๆ เนิบๆ  ซึ่งแตกต่างกับที่นิยมเต้นแอโรบิคในบ้านเรา ที่เต้นเร็วๆ ตามจังหวะเพลง

อาอี๊และลูกหลานเกาะกลุ่มสุดท้ายเข้าไปในอุโมงค์ปลา ซึ่งมีบันไดเลื่อนวิ่งไปตามอุโมงค์ปลาทั้งหมด  อาอี๊ไม่ได้ออกแรงเลย  ปลาที่มีให้ดูก็เหมือนๆ กับอุโมงค์ปลาทุกแห่ง เช่นปลาฉลาม  ปลาหมอทะเล  ปลาเก๋า  ปลาทูน่า  ปลาเล็กปลาน้อย  สีสันสวยงามและแปลกตาก็มีมาก  ในขณะที่ทัวร์ไทยลงไปเที่ยว ทัวร์จีนแผ่นดินใหญ่ก็แห่กันเข้าไปเที่ยวเช่นกัน  ความชุลมุนวุ่นวายเกิดขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ  ยิ่งการโพสท์ท่าจะถ่ายรูปเป็นที่ระลึก ปลาเจ้ากรรมก็ไม่ค่อยร่วมมือนัก  เล็งๆ ว่าไอ้ฉลามตัวโตกำลังจะมา แต่พอกดชัตเตอร์ ดันว่ายหนีไปอีกทาง บางทีก็อ้าปากพุ่งดิ่งมาเหมือนจะหุบเหยื่อ เล่นเอาตกใจได้เหมือนกัน สิ้นสุดรายการ ทุกคนเดินกลับมาที่รถจอดรออยู่  ผมกับครอบครัวมาถึงก่อน  ก็นั่งเล่นๆ รอกันไป พออาอี๊มาถึง กำลังก้าวขึ้นรถ

“อาอี๊ครับ  ปลาในอุโมงค์ที่เห็น  อาอี๊อยากกินตัวไหนที่สุดครับ”

อาอี๊หยุดนิดหนึ่งแล้วยิ้มตอบ

“ฉลาม” อาอี๊ตอบคำเดียวสั้นๆ แล้วย่องเข้าที่นั่งด้านหน้าเช่นเดิม ผมหัวเราะฮากลิ้งแทบตาย แต่แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าเพราะเหตุใด

“เอ้า เจ้าของทัวร์ที่รัก งวดหน้าโปรดอย่าลืม  หูฉลามน้ำแดงสักหม้อ  แค่นี้แหละ”