http://www.thongthailand.com
  สร้างเว็บไซต์Engine by iGetWeb.com 
 หน้าแรก  เว็บบอร์ด  บทความ  รวมรูปภาพ  ติดต่อเรา  ข่าวสาร
ค้นหา  ประเภทการค้นหา   Cart รายการสั่งซื้อ (0) 
สถิติ
เปิดเว็บไซต์ 15/03/2009
ปรับปรุง 13/03/2024
สถิติผู้เข้าชม13,956,911
Page Views16,263,213
« March 2024»
SMTWTFS
     12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31      
ท่องเที่ยวทั่วไทยไปทั่วโลก
ศิลปะ วัฒนธรรม ประเพณี วิถีชีวิต และความเชื่อ
รีวิว ร้านอาหาร โรงแรม รีสอร์ทและสปา
  foo&bed
ธรรมชาติ,สัตว์ป่าและพันธุ์พืช...มีคุณ(nature)
บทบรรณาธิการ สกู๊ฟพิเศษ และเรื่องเล่า
ข่าวสาร
http://www.thongthailand.com/index.php?mo=3&art=42365202
 

จอมโกงจอมภู ตอน 20 น้องเมีย

จอมโกงจอมภู ตอน 20  น้องเมีย


             จอมโกงจอมภู ตอน 20 น้องเมีย 

            มณีเป็นหัวหน้าหน่วยปรับปรุงต้นน้ำภูพยับหมอกได้ไม่ถึง
3 ปีดีนักพ่อตาก็มาเสียชีวิตเหลือเพียงแม่ยายและน้องคนสุดท้อง  วันหนึ่ง มณีได้รับจดหมายจากสายธารว่าจะขอมาเรียนหนังสือต่อ ขอให้พี่ช่วยส่งน้องเรียนด้วย มณีนึกถึงภาพเด็กหญิงช่างพูดคนหนึ่ง แล้วก็อดยิ้มไม่ได้ วันนี้คงจะโตขึ้นแล้ว  วันหนึ่ง หล่อนเดินทางมาถึงจังหวัดน่านตามจดหมายแจ้งล่วงหน้า มณีต้องขับรถไปรอรับที่ท่ารถขนส่ง  รถเมล์จากเชียงรายจอดสนิท สาวงามคนหนึ่งก้าวลงจากรถพร้อมกระเป๋าเดินทางเล็กๆ

สวัสดีค่ะพี่มณี

มณีรับไหว้โดยอัตโนมัติ  แล้วเพ่งมองด้วยความสงสัย แต่แล้วก็ร้อง อ๋อมณีช่วยยกกระเป๋าไปใส่ท้ายรถปิคอัพ แล้วชวนสายธารขึ้นรถเพื่อเดินทางต่อไปยังหน่วยงานที่อำเภอนาน้อย

พี่!  จำสายธารไม่ได้แน่เลย?“

หล่อนจ้องมองพี่เขยด้วยสายตายิ้มๆ มณียิ้มแล้วตอบ

อือ ก็เราโตเป็นสาวแล้วนี่ ยังนึกว่าเป็นเด็กๆ เหมือนเมื่อก่อนเสียอีกพลางก็ขับรถไปเรื่อยๆ การเดินทางครั้งนี้ไม่เงียบเหงาอีกแล้ว  น้องเมียแสนสวยและอวบอึ๋มนั่งพูดตลอดทาง  นี่แหละคือสิ่งเดียวที่เป็นสายธารคนเก่า รถจอดที่หน่วย มณียกกระเป๋าเดินทางลงให้และพาขึ้นไปห้องนอนบนที่ทำการอีกห้องหนึ่ง  ปล่อยให้หล่อนเล่นจัดของตามสบายใจ ยังงงๆ ว่าจะทำอย่างไรกับหล่อนดี จะให้เรียนที่ไหน จะเรียนอะไร ?

ตะวันรอนๆตอนเย็น  ที่โต๊ะอาหารกลางสนามหญ้าหน้าที่ทำการ  อาหารถูกจัดวางไว้อย่างครบถ้วน  ประเสริฐมานั่งกินด้วยตามปกติ  มณีแนะนำให้สายธารรู้จักกับประเสริฐ  และทันทีที่ประเสริฐเห็นสายธาร ประเสริฐสบตานิ่งปิ๋งๆ แล้วรับไหว้ด้วยอาการเคอะเขินซะไม่มี พลันก็ทำเหมือนไม่สนใจ  สายธารมองสบตาด้วยความรู้สึกที่แตกต่าง พลางนึกในใจด้วยอาการหมั่นไส้  

ขี้แอ๊ค

เพราะว่าท่าทีที่เมินเฉย  ส่วนประเสริฐวางท่าทางเรียบเฉยเหมือนเดิม ก็น้องเมียหัวหน้า  แต่สวยเหลือเกิน ประเสริฐรู้สึกอายที่เกิดอารมณ์ความรู้สึกแปลกๆ จนหยิบช้อนแล้วตก ซึ่งไม่พ้นการสังเกตของมณี  สายธารเดินเข้าออกเพื่อช่วยทองม้วนเตรียมอาหาร    ข้าวเย็นมื้อนั้นเต็มไปด้วยคนสงวนท่าทีหลายคน  เซ็งจริงๆ


                          
                                                

        วันรุ่งขึ้น งานพัฒนาวัดเร่งรัดมากขึ้น มณีกับประเสริฐเฝ้างานแจ สายธารช่วยทองม้วนทำอาหารกลางวันให้กิน  ขณะที่ยกกับข้าวมาหลายอย่างแจกรอยยิ้มน่ารัก

นี่ไข่เจียวหมูสับพี่มณีชอบ  จานนี้ผักบุ้งไฟแดงทองม้วนบอกว่าพี่ประเสริฐชอบ  อันนี้ต้มจืดเต้าหู้หมูสับใส่สาหร่ายทะเล แก้ฝืดคอค่ะ

มณีกินไข่เจียวหมูสับด้วยความอร่อย แต่พอประเสริฐตักผักบุ้งไฟแดงกินพลางนึกถึงรอยยิ้มที่สาวสวยอย่างสายธารอุตสาห์ปรุงให้อย่างที่ชอบๆ ด้วย ประเสริฐเคี้ยวกร้วมๆ ทันใดก็ลุกขึ้นวิ่งจู๊ดไปห้องน้ำแล้วรีบคายผักบุ้งไฟแดงออกอย่างกับกินไฟบรรลัยกัลป์เข้าไปทั้งแท่ง มีเสียงหัวเราะคิกๆ ของสายธารและทองม้วนที่ห้องครัว 

มณีเดินตามมาดูแล้วร้อง เฮ้ย !  เป็นอะไรวะของชอบไม่ใช่เหรอ?”

ผักบุ้งไฟแดงจริงๆ ครับ พริกขี้หนูแดงทั้งเม็ดทุกข้อเลยครับ

พลางก็อมน้ำบ้วนปากถี่ยิบ แล้ววิ่งไปขอน้ำตาลในครัวมากินเอาๆ แก้เผ็ด  สายธารกับทองม้วนตีหน้ายิ้มๆ

กลางคืน วันไหนที่มีการพัฒนาหมู่บ้าน สายธารช่วยทองม้วนต้มถั่วเขียวกับน้ำตาลแล้วช่วยยกลงไปเลี้ยงชาวบ้าน โดยไม่ลืมตักใส่ถ้วยให้ประเสริฐเป็นพิเศษ

ถั่วเขียวไฟหรือเปล่าเนี่ย ?” ประเสริฐรับถ้วยจากสายธารมองสบตายิ้มๆแล้วถาม สายธารยิ้มหวานอย่างเก้อเขินสุดๆ

ไม่แล้วค่ะประเสริฐไม่มั่นใจนัก ใช้ช้อนคนก้นถ้วยต้มถั่วเขียวจนแน่ใจ จึงกิน

สายธารเลือกที่จะเรียนวิทยาลัยเกษตรน่าน ซึ่งรับผู้ที่จบชั้นม.3 เรียน 3 ปี ได้ประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นต้น แต่ถ้าเรียนต่ออีก 2 ปี จึงจะได้ประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง  สายธารเข้าไปอยู่ที่บ้านพักศูนย์จัดการต้นน้ำในตัวเมือง แม่ยายส่งเด็กผู้หญิงมาอยู่เป็นเพื่อนและระแวดระวังภัยที่อาจเกิดขึ้นได้ มณีซื้อรถจักรยานสีแดงให้คันหนึ่งเพื่อปั่นไปเรียนหนังสือ พอแต่งชุดนักศึกษาก็กลายเป็นสาวเต็มตัวที่สวยสดใสหาตัวจับยาก  เพื่อนร่วมงานมณีมองกันตาเป็นมัน ทุกเย็นวันศุกร์สายธารขอให้มารับกลับไปพักค้างที่หน่วย ช่วยงานพัฒนาหมู่บ้านและเด็กๆ

หลายเดือนผ่านไป วันหนึ่ง มณีเข้าไปประชุมที่ศูนย์จัดการต้นน้ำ และก็ตามธรรมเนียมต้องมีการสนทนาประสาป่าไม้กันต่อ ตีแตก  เงินร้อนมันก็ร้อนอยู่นิ่งไม่ได้  ว่ากันว่า สุรานารีพาชีกีฬาบัตร ไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่งที่เป็นตัวช่วยเร่งให้เงินมันจร  แต่วันนั้นกลับพบว่าสายธารอยู่บ้านพัก

ไม่ไปเรียนหรือ ?” มณีทัก สายธารหน้าหงิก แล้วตอบ

ไม่ไป ! เครียดค่ะแล้วทำหน้าหงิกต่อ มณีนั่งคุยด้วยในห้องของสายธาร   แล้วก็ได้ความว่า มีหนุ่มเกษตรตามจีบ พูดจาแทะโลมต่างๆ นานา พอสายธารไม่มองหน้า ไม่โต้ตอบ ปั่นจักรยานหนีเข้าบ้านอย่างเดียวก็ตะโกนด่าไล่หลัง

แม่งอวบอึ๋มอย่างนี้ อึ๋มยาคุมแน่นอน ทุกวันศุกร์รถปิคอัพมารับไปตลอดนี่หว่า สายธารทำตามที่พี่บอกนะคะ นิ่ง ไม่สนใจ ไม่ตอแยด้วย  แต่มันเจ็บใจที่มาว่าได้ว่าดี

มณีหัวเราะ แล้วก็ตบหัวพลางบอกว่า

ดีแล้ว ไอ้พวกหน้าตัวเมียก็เป็นอย่างนี้แหละ จีบไม่ได้ก็เสียฟอร์ม ต้องแก้หน้า พวกนี้เป็นแค่เกิดมาเป็นผู้ชายเท่านั้น  อย่าไปสนใจ พรุ่งนี้ไปเรียนนะ

อีกสามวันมณีว่างไปประชุมชมรมศิษย์เก่ามหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์น่าน ได้พบอาจารย์รุ่นพี่ เรื่องจึงถึงบางอ้อ

อือ! มีเรื่องอย่างนี้จริงว่ะ ผมเป็นอาจารย์ผู้ปกครองก็ได้ฟังไอ้หนุ่มพวกนี้มาเล่าขานกันว่า อาจารย์ลองคิดดูซิครับ  อวบอึ๋มขนาดนั้น ผมว่าอึ๋มยาคุมแน่ๆ ทุกวันศุกร์มีรถปิคอัพมารับเข้าป่านะครับ

ผมก็เลยเล่าให้เขาฟังเหมือนที่คุณเคยบอก พี่เขยเขาเอง เขาดูแลเหมือนลูกสาวคนโตเขาเชียว เขาเอาใจใส่มาก เป็นน้องเมียคนสุดท้องของเขาซึ่งน่ารักและนิสัยดี พวกนายจีบไม่ได้แล้วไปว่าเขา แย่มากๆ ต่อไปห้ามตอแย เด็กเขาตั้งใจเรียนหนังสือ พี่เขยเขายังเล่าว่า จะส่งให้จบปริญญาตรี

เรื่องจบ สายธารไปเรียนตามปกติ และเริ่มมีเพื่อนมากขึ้นกิจกรรมกลุ่มมากขึ้น มณีก็มัวแต่มั่วในยามค่ำคืนมากขึ้นโดยแอบย่องเข้าเมืองแล้วก็หลบกลับเข้าป่า นานๆ เข้า มณีก็ให้ผู้ช่วยประเสริฐไปรับกลับทุกวันศุกร์

เฮ้ย ! ประเสริฐไปรับน้องด้วย เขาสั่งว่าจะมานอนหน่วยมณีบอกประเสริฐเช้าหนึ่ง

วันศุกร์หรือครับประเสริฐยิ้มนิดๆ ก้มหน้าหลบสายตามณีที่จ้องมองอยู่

ต่อมามณีบ้าคลั่งสาวกลางคืนหนักขนาดไม่เข้าไปที่ศูนย์จัดการต้นน้ำอีกเลย หากแต่แอบไปนอนแนบเนื้อนางอยู่ที่ห้องเช่าสาวเพ็ญมากกว่า

ประเสริฐ เอาเงินเดือนไปให้น้องด้วย ที่ศูนย์ซี ไปก่อนเขาไปโรงเรียนเลยนะ วันนี้ต้องจ่ายค่าหน่วยกิจลงทะเบียนเรียน

และต่อๆ มา  ประเสริฐกลายเป็นตัวแทนที่ทำหน้าที่ได้อย่างดี เรียบร้อย และได้ผล หมดห่วง หนุ่มสาวได้อยู่ใกล้ชิดกันก็ย่อมเกิดความผูกพันอย่างลึกซึ้ง ประเสริฐทำหน้าที่พี่แทนมณีได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่องและดูจะมีกำลังใจดีที่ได้ทำหน้าที่ตรงนี้ จนวันหนึ่ง มณีนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่หน้าที่ทำการ กินกาแฟไปพลางๆ ประเสริฐจ่ายงานแล้วก็เดินเข้ามาถามว่า

พี่ ศุกร์นี้ให้ผมไปรับน้องหรือเปล่าครับ?”  มณีมองหน้ายิ้ม

ไม่  เขาบอกว่าติดกิจกรรมว่ะ มาไม่ได้มณีพูดจบก็ก้มหน้าอ่านหนังสือพิมพ์ต่อไป  ประเสริฐเดินกลับไปด้วยสีหน้าอมทุกข์  มณีเหลือบตามองด้วยความเอ็นดู

3ปีต่อมาสายธารเรียนจบ ปวช..เกษตร  มณีส่งไปเรียนต่อปวส.อีก 2 ปีที่เกษตรอยุธยา  แรกๆก็มีจดหมายมาถึงกันดี แต่แล้วก็เริ่มห่างออกไป

ประเสริฐแทบไม่เป็นอันทำงาน เดินพล่านๆ บางทีก็เมาจนคุมตัวเองไม่ได้ จดหมายทางไกลหายไปเฉยๆ ได้ไง  เช้าหนึ่ง ประเสริฐเมาค้างและลุกขึ้นมาดวดต่อ เรียกว่าเมาข้ามตะวัน จนหมดแรงลุกออกไปทำงานไม่ไหว  มณีย่องไปดูที่ห้อง เห็นหลับแบบสลบสะไหลไม่รู้เรื่องเอาเสียเลย ข้าวและกับข้าวตั้งไว้หัวนอน มีมดกินแทน มณียกกล่องนม 4 กล่องวางไว้หัวนอนแล้วยิ้มด้วยความเอ็นดู  พอจะเดินออกก็เห็นลายมือสวยๆ เขียนติดข้างฝา

ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป แต่เมามายสายธารนี้ประจำทุกค่ำคืน

มณีเดินลงไปที่หมู่บ้านแล้วคิดถึงเมื่อครั้งตนเองในอดีต ภาพที่เห็นในความทรงจำคือ

ชายหนุ่มที่แต่งตัวด้วยเสื้อแขนยาวแบบจีนแดง สวมหมวกสานปีกกว้างปิดหน้านิดๆ นั่งรถเมล์ประจำทางลำปาง-พะเยา พอลงรถที่สถานีขนส่งก็นั่งรถสามล้อถีบ

            ไปโรงพยาบาลพะเยาอ้ายพอรถเลี้ยวเข้าโรงพยาบาล แล้วจอดเพราะคิดว่าผู้โดยสารจะลง แต่เปล่า มณีสั่งต่อ

อ้าย กลับไปที่กาด(ตลาด)พะเยาสามล้องงแต่ก็ปั่นไปตามคำสั่ง มณีนั่งรถเมล์กลับสวนป่าห้วยหยวก ลงเดินด้วยท่าทีหงอยเหงาแล้วทิ้งตัวลงนั่งแบบหมดเรี่ยวแรงในห้องโถงที่ทำการ

ถ้าเมาแล้วพูดไม่รู้เรื่องก็ไม่ต้องมา ที่นี่ที่ทำงานโรงพยาบาลนะ ไม่ใช่ป่าดง

ไปแม่สายก็ไปกันเป็นหมู่ มีตั้งสิบกว่าคน วันหยุดก็มีกิจกรรมกลุ่มเพื่อนร่วมงานบ้างซี ใช่ หมอก็ไปด้วย

ภาพมณีค่อยๆ เดินหลบๆ ตามกลุ่มหมอพยาบาลที่ตลาดแม่สาย  หมวกสานปีกกว้างบดบังสายตาทุกคนได้ไม่เลว แต่ก็ได้แต่เดินตาม ก็ไม่เห็นมีอะไร ถึงยังไงก็ไม่มั่นใจนัก เขาเป็นหมอ เราแค่คนป่า โอกาสบุ๋ย(อกหัก)มีสูงกว่าเกณฑ์ปกติ

มณีเดินลงไปหมู่บ้านแล้วเลยไปวัด พลางก็คิดคำนึง  

ประเสริฐหลงรักน้องเมียคนสุดท้องของเราเสียแล้ว และวันนี้อกกลัดหนองด้วยความไม่มั่นใจว่า รักจะยังคงอยู่หรือไม่?

Tags : jomgong

 
 หน้าแรก  บทความ  ข่าวสาร  รวมรูปภาพ  ติดต่อเรา  เว็บบอร์ด

อัตราค่าโฆษณา    

แบบเนอร์ กลางหน้า.  ขนาด 800 x 400-600 พิกเซล เห็นหน้าแรก  5,000 บาท/เดือน

แบนเนอร์ เหนือโลโก้เว็บไซต์ ขนาด 1000 x 80 พิกเซล เห็นทุกหน้า 4,000 บาท/เดือน

 แบนเนอร์ ซ้าย  ขนาด 240 x 120-160 พิกเซล เห็นทุกหน้า 3,000 บาท/เดือน

ทำข่าวแถลง รีวิวโรงแรมและร้านอาหาร  เขียนสารคดี เชิญได้โดยตรงที่ โทร.081-9416364

ติดต่อ 135 ม.12 ต.กำแพงแสน อ.กำแพงแสน จ.นครปฐม 73140

 
view