http://www.thongthailand.com
  สร้างเว็บไซต์Engine by iGetWeb.com 
 หน้าแรก  เว็บบอร์ด  บทความ  รวมรูปภาพ  ติดต่อเรา  ข่าวสาร
ค้นหา  ประเภทการค้นหา   Cart รายการสั่งซื้อ (0) 
สถิติ
เปิดเว็บไซต์ 15/03/2009
ปรับปรุง 13/03/2024
สถิติผู้เข้าชม13,961,294
Page Views16,267,665
« March 2024»
SMTWTFS
     12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31      
ท่องเที่ยวทั่วไทยไปทั่วโลก
ศิลปะ วัฒนธรรม ประเพณี วิถีชีวิต และความเชื่อ
รีวิว ร้านอาหาร โรงแรม รีสอร์ทและสปา
  foo&bed
ธรรมชาติ,สัตว์ป่าและพันธุ์พืช...มีคุณ(nature)
บทบรรณาธิการ สกู๊ฟพิเศษ และเรื่องเล่า
ข่าวสาร
http://www.thongthailand.com/index.php?mo=3&art=42365202
 

จอมโกงจอมภู ตอน 22 จิตใต้สำนึก ปัณณิกา เปาอินทร์/ ลายเส้น มณี บันลือ/เรื่อง

จอมโกงจอมภู ตอน 22  จิตใต้สำนึก   ปัณณิกา เปาอินทร์/ ลายเส้น  มณี บันลือ/เรื่อง


                                    จอมโกงจอมภู ตอน 22  จิตใต้สำนึก

                      งานในหน้าที่ปลูกป่าปรับปรุงต้นน้ำภูพยับหมอกเป็นไปตามแผนงาน  ได้ประสิทธิผลป่าปลูกใหม่มีต้นไม้มากกว่า 90
%  ค้นไม้ที่ปลูกเติบโตดีได้มาตรฐาน ชาวบ้านมีงานทำ มีรายได้สม่ำเสมอและเก็บหอมรอมริบได้ เสียงสะท้อนจากชาวบ้านที่เคยอาศัยทำกินบนที่ดินของป่าสงวนแห่งชาติ ว่า ทำกันจริง  ชาวบ้านภูพยับหมอกอยู่ดีมีสุข หน่วยงานมีกำลังแรงงานสม่ำเสมอ แต่อย่างไรก็ดี   แต่ก็มีบ้างที่จะขอลาออก และกำลังคิดจะลาออกเช่นไอ้น้อยเดินขึ้นมาที่ทำการเพื่อขอพบหัวหน้า  สีหน้าบอกบุญไม่รับ หน้ายับยังกับไม่ได้นอนมาหลายคืน

                     “มีอะไรน้อย  ไม่ออกงานหรือ?”  มณีถามก่อนน้อยจะนั่งลงเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงาน กลิ่นเหล้ายังเหม็นหึ่ง

                    “ผมจะกลับบ้านเก่าที่ห้วยจอยครับ  อยู่ที่นี่ก็ดีครับ หัวหน้า ผู้ช่วยดีทุกคน แต่ผมไม่ดีเองครับน้อยพูดเสียงเหมือนจะร้องไห้  ก้มหน้าลงต่ำแต่เหลือบตามองมณี
                     “น้อยทำงานดีนะ  หัวหน้าคนงานชมทุกคน เมียเราด้วย  ลูกๆ ก็น่ารัก ขยันไปโรงเรียนนี่มณีนิ่งมองหน้าน้อยระหว่างทองม้วนยกกาแฟมาเสิร์ฟ แล้วพูดต่อ 
                     “ก็แค่น้อยถูกเหล้ากินแค่นั้นแหละ  เรากินเหล้าซิ อย่าให้มันกินเรา   กินกาแฟร้อนๆ ก่อนน้อยน้อยยกขึ้นดื่มหน้าตาแปลกๆ เพราะเคยแต่กินเหล้ามากกว่า
                     “ผมเป็นคนใจอ่อน เห็นทีไรอดใจไม่ไหว  เมียนี่ผมยังไม่เคยเมาขนาดเหล้าเลยนะครับน้อยพูดระบายความในใจ
                    “ฮะ ! งั้นน้อยก็รักเหล้ายิ่งกว่ารักเมียละซิมณีหยอกแล้วจ้องหน้า
                    “ก็เพราะว่าเมาเหล้าแหละครับ ผมก็เลยได้มันน้อยเสียงอ่อยแต่นัยน์ตาเป็นประกาย
                    “ทำไม?  ปล้ำมันหรือ หรือว่าถูกแรมมันปล้ำเอา ฮือน้อยมณีเห็นช่องให้น้อยสบายใจ
                    “มันขี้อายจะตาย! ผมซิเมาได้ที่ก็ใจกล้าปล้ำมันกลางวันแสกๆ เลยหัวหน้า น้อยพูดแล้วยิ้มเหมือนมีความสุขรู้สึกภูมิใจมากๆ
                    “เลยลูกสองคน หญิงชายด้วยซี แหม โชคดีจริงๆ นะน้อยมณีหยอด น้อยยิ้มกว้างลืมเรื่องทุกข์
                    “อยู่ที่นี่ดีนะน้อย  มีที่ดินปลูกบ้าน  ที่ดินทำกินก็มี  โรงเรียนก็มีให้ลูกๆ เรียนหนังสือ แล้วยังมีอาหารกลางวัน  ทุนซื้อเสื้อผ้าสมุดดินสอเรียน  เด็กๆ จะได้มีโอกาสเรียนสูงๆ  ประการสำคัญน้อยกับเมียขยันๆ อีกนิดเดียวก็ปลดหนี้หมด ลดเหล้าเดือนละ 5 ขวดก็มีเงินฝาก อีกไม่นานเลยนะน้อย ทุกคนก็จะยอมรับและนับถือน้อย  ทุกคนให้กำลังใจน้อยอยู่นะมณีใส่ไม่ยั้ง น้อยยิ้มด้วยความสุขและความหวัง ใบหน้าสดชื่นขึ้น 
                      “ผมลาครับ รบกวนหัวหน้าทำงานน้อยยกมือไหว้ เดินยิ้มกลับไป หลังจากนั้น น้อยฝากเงินสวัสดิการเดือนละ 150 บาท ข่าวคราวน้อยเมาเตะเมียหายไป ทุกคนเห็นน้อยตั้งใจทำงานทุกวันๆ

            มณีเข้าไปราชการที่กรมป่าไม้  แล้วเข้าพบเพื่อคารวะหัวหน้าฝ่ายและผู้ช่วยหัวหน้าฝ่ายปรับปรุงต้นน้ำ  กองอนุรักษ์ต้นน้ำ พอนั่งปุ๊บก็ได้ยินเสียงหัวหน้าเอ่ยขึ้นว่า
                          “มณี  วันที่ 22  มิถุนายน 2525 ท่านรองอธิบดี  ป่าไม้เขตแพร่ และคณะ ผมไปด้วย ท่านจะไปเยี่ยม มณีกลับไปรอที่หน่วยแล้วกันนะ คงต้องรายงานสรุปให้ท่านรองฟัง ผมสั่งทางศูนย์ไปแล้วนะ อ้อ! ผมเล่าให้ท่านฟังเรื่องโรงเรียนในหุบเขาที่มณีกับชาวบ้านร่วมกันสร้าง ท่านคงแวะเยี่ยมชมแจ้งให้ครูทราบด้วยนะมณีรับฟังด้วยความสนใจ
                           ที่ประชุมศูนย์จัดการต้นน้ำน่าน 
                          “ผมทราบจากหน่วยเหนือว่า ท่านรองอธิบดีกรมป่าไม้ ท่านมงคล ปราการไชย จะมาเยี่ยมหน่วยงานต้นน้ำทั้งหมด  คงต้องวางแผนการเหมือนเดิม เริ่มต้นที่มณี แล้วขยับขึ้นเหนือไปเรื่อยๆ จนครบทุกหน่วย  ขอให้ทุกคนเตรียมพร้อมด้วยครับ หัวหน้าศูนย์สั่งการ   
                          วันที่รองอ
ธิบดีกรมป่าไม้มาถึง เป็นช่วงบ่ายของวันที่อากาศร้อนอบอ้าวพอควร  อาจจะร้อนเพราะมีเค้าฝน  คณะเดินเข้าที่ทำการ  หัวหน้าฝ่ายแนะนำให้รู้จักคณะผู้ติดตาม  มณียืนตรงหน้าแผนที่หน่วยงานแล้วใช้ไม้ไผ่เล็กๆ ชี้นำการบรรยายสรุป พร้อมตอบข้อซักถาม ฟังจบท่านรองอธิบดีกรมป่าไม้เอ่ยขึ้นว่า
                           “ถ่ายรูปไว้เยอะนี่  ถ่ายเอาไว้ทำอะไรหรือ?”  
                            “ถ่ายเก็บไว้เรื่อยๆ บันทึกงานนะครับมณีเล่าให้ท่านรองฟังขณะนั่งพลิกอัลบัมรูปไปเรื่อยๆ
                            “อยู่ในอัลบัมดูยาก ถ้าเขียนเป็นหนังสือแล้วแปะรูปประกอบคำอธิบาย จะมีคนเข้าใจงานได้ง่ายขึ้นนะท่านรองมงคลพูดจบก็มองหน้ามณีๆ ยิ้มแล้วรับคำ 
                            “ลงไปดูงานหมู่บ้านดีกว่าไหม  เออ ! หัวหน้าฝ่ายปรับปรุงต้นน้ำเรามีเงินมาก้อนหนึ่งใช่ไหมที่จะแจกเป็นทุนการศึกษาให้กับโรงเรียน
                           ท่านรองพูดขึ้น  หัวหน้าฝ่ายรีบขานรับแล้วเดินเข้าไปหา พลางก็ยื่นซองเงินให้กับท่านรองมงคล  คณะเดินไปตามถนนน้อยเชื้อเวียง มณีรีบรายงาน
                           “ชื่อถนนนี่ตั้งเป็นเกียรติแก่ท่านปลัดจังหวัดน่านที่เข้ามาเยี่ยมเยียนแล้วเห็นพวกผมขุดถนนด้วยมือ  ท่านก็เลยส่งรถ ร.พ.ช.เข้ามาช่วยปรับให้ใหม่ครับ
                           ท่านรองฟังด้วยสายตาจับหน้ามณีนิ่ง ยิ้มกว้างแล้วเดินต่อไป พอถึงจุดสูงสุด ท่านรองหยุดเดินแล้วมองลงไปในหมู่บ้านที่เป็นหุบเขากว้างขวางท่านยกกล้องถ่ายรูปแล้วเดินต่อ มณีนำทางไปโรงเรียน คณะครูรอรับหน้าโรงเรียน พอรู้ว่าท่านรองอธิบดีมีทุนการศึกษามาให้ก็รีบดำเนินการให้นักเรียนมารวมตัวกันอีกห้องหนึ่ง คณะนั่งตามเก้าอี้ที่ครูรีบจัดให้นั่งในห้องเดียวกับนักเรียน
                            “กราบเรียนท่านรองอธิบดีกรมป่าไม้ โรงเรียนขอกราบขอบพระคุณที่ท่านและคณะได้กรุณามาเยี่ยมเยียน พร้อมด้วยเงินทุนส่งเสริมการศึกษาอีกจำนวนหนึ่ง 22,000 บาท นักเรียนเข้าแถวเข้ามาครั้งละ 10 คนเท่าจำนวนผู้ที่จะมอบทุนให้เริ่มต้นที่เด็กเล็กก่อน แล้วตามด้วยชั้นต่างๆ นักเรียนปฏิบัติได้
                              สิ้นเสียงครูใหญ่ นักเรียนเรียงตัวกันเข้าไปอย่างกับปูใส่กระด้ง  ครูโสภณ ครูอรหรืออัม ช่วยกันจัดแถว แล้วให้คำนับขอบคุณ ทุกคนได้รับซองแล้วออกไปนอกห้อง หลังการมอบทุน ท่านรองอธิบดีกรมป่าไม้เดินไปคุยเล่นกับเด็กๆ ด้วยความเอ็นดู โดยเฉพาะเด็กชายคนหนึ่งที่ตัดผมทรงขั้นบันได  ลายไปทั้งหัว
                              “ทรงใหม่?” ทุกคนดูมีความสุขที่ได้ให้  ชาวบ้านที่กลับจากงานแล้ว พอรู้ก็มายืนมุงดูด้วยความสนใจ 
                               “ท่านครับ  ตอนเปิดโรงเรียนพวกเราหาทุนได้แค่ 9,000 บาทเศษๆ ถึงวันนี้ก็เลยดูเด็กๆ ยังไม่สมบูรณ์นัก  บางคนต้องรอเปลี่ยนเสื้อผ้ากับน้องถึงจะมีชุดใส่มาเรียน  ทุนของท่านและคณะคงช่วยได้มาก ผมกราบขอบพระคุณครับมณีกราบขอบพระคุณท่านรองและคณะ  ท่านพยักหน้าพร้อมกับพูดขึ้นว่า
                              "
เดี๋ยวบริจาคปัตตาเลี่ยนให้โรงเรียนตัวหนึ่ง จะได้ตัดผมนักเรียนได้เรียบร้อยขึ้นกว่านี้พูดเสร็จก็หัวเราะด้วยความขำขัน  คณะเดินต่อไปยังอ่างเก็บน้ำ  ยืนมองดูกันพักหนึ่งก็ไปนั่งกินกาแฟที่ศาลาแปดเหลี่ยมกลางน้ำ 
                              “เดิมเป็นห้วยที่คดไปคดมาผมเลยขุดเป็นสระ เพราะว่าเป็นห้วยแห้งมีน้ำเพียงฤดูฝนฤดูเดียว หากไม่เก็บกักน้ำไว้ใช้ ห้วยก็จะแห้งไม่มีน้ำครับ   ถนนหนทาง สนามโรงเรียน และอ่างเก็บน้ำ ล้วนได้รับความกรุณาจากท่านปลัดจังหวัดน่าน ในฐานะนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดครับ  มณีรายงาน
                               “ถ้าทุกคนทำงานอย่างมณี ไม่เกิดปัญหาแน่นอนท่านรองมงคลชมต่อหน้าธารกำนัล มณียิ้มแต่เขินสีหน้าบอกไม่ถูก นานๆ จะมีคนชมสักครั้ง 
                              หลังจากท่านรองอธิบดีกรมป่าไม้เดินทางกลับไปไม่กี่เดือน  ทีวี หนังสือพิมพ์  วิทยุ ตีข่าวเรื่องเฮลิคอบเตอร์ตกที่จังหวัดนครราชสีมา ตายหมู่ 11 ศพ ในจำนวนนั้นมีท่านรองอธิบดีกรมป่าไม้เจ้าของทุนด้วย  มณีกับประเสริฐตกใจจนหน้าถอดสี  ความเศร้าสะเทือนใจมาไวเกินไป   มณียืนน้ำตาคลออยู่หน้าที่ทำการอย่างหดหู่ และตัดสินใจเดินทางเข้ากรุงเทพเพื่อไปเคารพศพท่าน
                                เรื่องรองอธิบดีกรมป่าไม้เสียชีวิต  ชาวบ้านภูพยับหมอกยังคุยถึงเรื่องทุนการศึกษาที่ท่านให้ไว้  และก็เป็นห่วงกันว่า คงจะหมดไปเสียแล้วกระมัง  ความเครียดเรื่องนี้เกิดทุกครั้งที่โรงเรียนเชิญผู้ปกครองประชุม
                                “ครูครับ  ท่านรองอธิบดีเสียไปแล้ว ทุนการศึกษาของโรงเรียนเราจะมีไหมครับ?” 
                                 “ไม่ทราบเหมือนกัน  ต้องรอถามหัวหน้ามณีก่อน 
                                          


                                  หลังงานศพท่านรองอธิบดีคนดี  มงคล ปราการไชย  มณีเดินทางกลับมาที่ทำการหน่วยเหมือนปกติ  พอรู้ว่าหัวหน้ากลับมาแล้ว ครูและ ชาวบ้านเดินขึ้นมาหาหลังเลิกงานเหมือนนัดหมาย
                                “ท่านไปตรวจราชการร่วมกับรองปลัดกระทรวงเกษตรและสหกรณ์ โดยมีคณะนายพลทหารเป็นผู้นำตรวจ ก็เรื่องงานที่เกี่ยวข้องกับการจัดหมู่บ้านป่าไม้ในป่าสงวนแห่งชาติ เป็นการแก้ปัญหาความมั่นคงของประเทศ แต่พอเครื่องเฮลิคอปเตอร์ขึ้นไปได้เพียง สิบกว่านาที เครื่องก็ระเบิดตูม ตายหมดทั้งลำ 11 ศพ  ท่านเป็นข้าราชการระดับสูงที่มีชื่อเสียงมากในเรื่องวิชาการป่าไม้ และเรื่องความซื่อสัตย์สุจริต
                                มณีหยุดพูด  น้ำตาคลอ  ก้มหน้าลงแล้วเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง  น้ำตาไหลเป็นทาง เสียงพึมพำกันทั่วห้อง  บางคนเช็ดน้ำตาป้อยๆ บางคนปล่อยฮือๆ
                               “ผมใคร่ขอเรียนเชิญพี่น้องบ้านภูพยับหมอกทุกคนลุกขึ้นยืนไว้อาลัยแด่ดวงวิญญาณของท่าน 1 นาทีครับ
                                ชาวบ้านลุกขึ้นยืนและก้มหน้านิ่งไว้อาลัยทุกคน  ไม่เว้นแม้แต่เด็กๆ ที่มาร่วมประชุมด้วย  มณีเงยหน้าขึ้นแล้วกล่าว ขอบคุณ                        
                                “
พี่น้องครับ  ผมไม่ได้สนิทสนมกับท่านรองอธิบดี  แต่พอหัวหน้าฝ่ายเรียนให้ท่านทราบว่า มีหมู่บ้านกลางป่าและเพิ่งจะสร้างโรงเรียนให้กับลูกหลานที่ยากจน  ท่านก็ระดมทุนเพื่อมาแจกเมื่อคราวที่แล้วนั่นแหละ  หัวหน้าฝ่ายเล่าให้ฟังว่า 
                                “สมัยที่เรียนคณะวนศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ บางเขน  ท่านรองเรียนเก่งมากสอบได้คะแนนดีที่สุดเสมอ  แต่แล้วหัวหน้าครอบครัวของท่านเสียไป  จึงไม่พร้อมที่จะเรียน  ต้องลาออก แต่พวกเพื่อนๆ ไม่ยินยอม  เลยร่วมใจกันเจียดเงินส่งให้ท่านได้เรียนจนจบพร้อมกัน  พอเห็นว่ามณีอยากให้เด็กๆ ได้เรียนหนังสือก็เลยชื่นชอบมาก  ขอมาเยี่ยมและระดมทุนดังกล่าว
                                  ทุกคนที่ได้ยินเรื่องร้อง อ๋อ
                                  “หัวหน้าคะ  โรงเรียนของเราน่าจะมีรูปท่านมาติดสักบานเพื่อให้เด็กๆ รู้ว่าท่านเคยมาให้ทุนเรียนที่นี่  ป้าคำเสนอ  มีเสียงพูดเห็นด้วย

                                           

                                  “ผมจะลองขอจากทางครอบครัวท่านนะครับ  มณีสนอง
                                  เมื่อมณีจะเข้าไปราชการกรมป่าไม้ประจำเดือน  มณีทำบันทึกเรียนผู้อำนวยการกองผ่านหัวหน้าฝ่ายปรับปรุงต้นน้ำ เรื่องชาวบ้านภูพยับหมอกขอรูปในเครื่องแบบข้าราชการ 1 รูปเพื่อติดไว้ในตัวอาคารเรียนอันเป็นอนุสรณ์สถานสำหรับท่าน 
                                  มณีกลับมาปฏิบัติงานตามปกติ สัปดาห์ถัดมามีหนังสืออนุญาตและส่งรูปมาให้ติดในห้องพักครู เด็กๆ และชาวบ้านได้เห็นท่านดังใจ  สำนึกของท่านๆรำลึกว่าเพื่อนเคยให้ทุนท่านได้เรียนจนจบปริญญาตรี ส่วนชาวบ้านสำนึกในพระคุณที่ท่านให้ทุนการศึกษาแก่เด็กๆ จิตสำนึกดีมีคู่โลกเสมอ  

                                   "พวกเพื่อนๆ ไม่ยินยอม  เลยร่วมใจกันเจียดเงินส่งให้ท่านได้เรียนจนจบพร้อมกัน" 

 

Tags : jomgong

 
 หน้าแรก  บทความ  ข่าวสาร  รวมรูปภาพ  ติดต่อเรา  เว็บบอร์ด

อัตราค่าโฆษณา    

แบบเนอร์ กลางหน้า.  ขนาด 800 x 400-600 พิกเซล เห็นหน้าแรก  5,000 บาท/เดือน

แบนเนอร์ เหนือโลโก้เว็บไซต์ ขนาด 1000 x 80 พิกเซล เห็นทุกหน้า 4,000 บาท/เดือน

 แบนเนอร์ ซ้าย  ขนาด 240 x 120-160 พิกเซล เห็นทุกหน้า 3,000 บาท/เดือน

ทำข่าวแถลง รีวิวโรงแรมและร้านอาหาร  เขียนสารคดี เชิญได้โดยตรงที่ โทร.081-9416364

ติดต่อ 135 ม.12 ต.กำแพงแสน อ.กำแพงแสน จ.นครปฐม 73140

 
view