มิตรภาพ

                                                                 มิตรภาพ (Friend)
                                                                                                                อึ้งเข่งสุง

                 บนเส้นทางจากเมืองพาราณสี( Varanasi)ที่จะมุ่งสู่เดลลี (Delhi) ของสายการบิน Jet Air way ผมนั่งรอเครื่องอยู่อย่างเบื่อหน่าย เหนื่อยอ่อนไปกับเพื่อนพ้องน้องพี่ที่ต้องนั่งแบบเอนนอน เพื่อผ่อนคลายความหน่าย แอร์ไม่เย็นนักของสนามบินพาราณสีไม่ชวนให้บันเทิง แต่ด้วยความน่ารักของเพื่อนร่วมเดินทางก็ชวนให้หายง่วงเหงาหาวนอนได้
                  ผมเห็นแหม่มผมแดงร่างสันทัดคนหนึ่งหันรีหันขวาง มองหาที่นั่ง ผมคะเนย์ว่าหล่อนต้องเหนื่อยมาไม่น้อย และพินิจพิศดุแล้วก็เห้นว่า น่าจะอายุรุ่นราวคราวพี่สาวคนโตของผม 

                                                       

                 ผมขยับกระเป๋ากล้องถ่ายรูปมาไว้บนตัก แล้วร้องทักทายให้พี่สาวต่างเผ่าพันธุ์ได้เห็น เธอแสดงอาการรับรู้ได้ เธอยิ้มแล้วเดินเข้ามานั่งลงใกล้ๆผม ซึ่งโดยปกติแล้วผมไม่ค่อยอยากเสวนากับฝรั่งอั้งม้อนัก ด้วยว่าภาษาอังกฤษของผมพิกลพิการอยู่พอแรง แต่ด้วยความเชื่อมั่นในไมตรี ผมเอ่ยถามค่อยๆ
                 "Where are you come from?"
                 เธอตอบเสียงดังเลย
                 "America"
                 แล้วเธอก็ยิ้มด้วยท่าทีภูมิๆ ในชาติประเทศ "And you"
                 "Bangkok" 
                 ผมกระซิบเบาๆ  ด้วยคิดว่าวันนี้บ้านเมืองของผมไม่ค่อยจะโสภาเท่าไรเลย  มีแต่เรื่องยุ่งๆเป็นยุงตีกัน
                 "Oh! I went last year ago" แล้วเธอก็ยิ้มยับย่นบนรอยตีนกาที่สวยงามด้วยวัยกำลังงาม 
                 ผมพยายามจะเรียนรู้ภาษาอังกฤษแบบง่ายๆกับหญิงสาวคราวพี่ ผมได้ทราบว่าเธอชื่อจูลี่ อดีตครูโรงเรียนหนึ่ง วันนี้อายุ 81 ปีแล้ว ได้แต่ท่องเที่ยวไปกับกลุ่มเพื่อนๆ เธอเล่าว่า ไปมาแล้ว 44 ประเทศหลังจากเกษียนราชการ
                 แต่สำหรับผมหลังเกษียนราชการเพิ่งจะมีโอกาสมากับสายการบิน เจทแอร์เวย์ ครั้งนี้ครั้งเดียว ข้าราชการไทยที่มีแต่เงินเดือนเป็นหลัก หลังเกษียนแม้จะมีเงินได้มาบ้างก็ต้องผลักภาระครอบครัวจนสิ้น ส่วนตัวเองได้เงินบำนาญมาน้อยเพียงใดก็ต้องกระเบียดกระเสียนให้ชนเดือน
                  แต่สำหรับจูลี่เธอมีรัฐบาลเลี้ยงตลอดชีพอย่างสบายๆ กิน เที่ยว นอน และก็กิน เที่ยว นอน ซ้ำแล้วซ้ำเล่า 
                  ผมแลกนามบัตรกับจูลี่พี่สาวต่างเผ่าพันธุ์ด้วยมิตรภาพแสนงาม แม้ในช่วงเวลาแสนสั้น
                  "I call you, if I will go to Bangkok" 
                  มิตรภาพแสนสั้นจบลงเมื่อเสียงเรียกขึ้นเครื่องของเธอมาถึงก่อน เราจับมือและถ่ายรูปคู่ไว้ดูต่างหน้า  
                  July พี่สาวจากแดนไกล หากโชคดีมีชัยเราอาจได้พบกัน เพียงได้สัมผัสชั่ววิบวับ แต่ก็ชื่นใจที่ได้พบพาน   
                  ลาก่อน  Goodbye อิอิ หัดพูดได้อีกหน่อยหนึ่งแล้ว