นกเอี้ยงสาลิกา
Common Myna
โดย ธงชัย เปาอินทร์ เรื่อง-ภาพ
ค่ำๆ ต้นหว้าข้างบ้านมีนกเอี้ยงมาเกาะนอน ส่งเสียงร้องเพรียกจนเรียกว่าเจี๊ยวจ๊าว เขาแย่งที่เกาะนอนกัน ผมนั่งดูว่ามันเป็นนกชนิดไหนบ้าง พบว่าเป็นนกเอี้ยงหงอน ขนสีดำ และนกเอี้ยงสาลิกา ขนสีน้ำตาล นกสองชนิดนี้รูปร่างขนาด 24.5-27 ซม. คล้ายคลึงกันมากๆ ต่างก็แต่สีขนและขนหงอนบนหัว
นกเอี้ยงสาริกา
เช้าตรู่เสียงปลุกจากนกเอี้ยงดังเพรียก แล้วก็หยุดหายไปพลันทันใดเมื่อเขาบินออกไปหากิน ชอบไปกันเป็นฝูงๆละ 3-5 ตัว แต่บางครั้งแหล่งอาหารอุดมสมบูรณ์ เขาก็บินไปกันเป็นฝูงใหญ่ นกเอี้ยงสาลิกาและนกเอี้ยงหงอน ออกหากินพร้อมๆกัน แหล่งอาหารเดียวกัน ชนิดอาหารก็ใกล้เคียงกัน อันได้แก่หนอ สัตว์เลื้อยคลานเล็กๆ ไส้เดือน แมลงตัวเล็กๆ ผลไม้ เมล็ดธัญพืช ช่วงเวลาที่ออกหากินคือเช้าจนกลางวัน เที่ยงๆจนบ่ายแก่ๆจะหาร่มไม้เกาะหลบแดด
เป็นนกประจำถิ่น พบบ่อย อนุญาตให้เพาะเลี้ยงได้ เป็นสัตว์ป่าคุ้มครองตามพรบ.สงวนและคุ้มครองสัตว์ป่าพ.ศ.2535 ในประเทศไทยพบทุกภาคจากที่ราบถึงสูง 1525 เมตรจากระดับน้ำทะเลปานกลาง เสียงร้องก้องกังวาน แหบ แต่เลียนเสียงสูงต่ำได้หลายระดับ บางทีก็ร้องพลิ้วๆๆๆ พบในพื้นที่เกษตรกรรมทั่วไป ชายป่า แหล่งชุมชนเพราะเป็นนกที่ไม่กลัวคน จึงเห็นเกาะตามรั้วบ้าน หลังคาบ้าน ไม่ทำรัง แต่คาบเศษวัชพืชไปแซมรังในโพรงไม้ มุมบ้าน ชายหลังคา ใช้รังซ้ำๆทุกปี ไข่สีน้ำเงินออกไข่ครั้งละ 2-4 ฟอง ช่วงเดือนพฤษภาคม-กันยายนผสมพันธุ์ ช่วยกันฟักไข่ 14 วันออกเป็นตัว
ขนหัวและขนหน้าอก ดำแกมน้ำตาล ปากและหนังรอบตาสีเหลือง ลำตัวสีน้ำตาลเข้ม กลางท้องและก้นขาว ขณะบินจะเห็นขนปีกดำใต้ปีกขาว ปีกบนมีแถบขาวเป็นวงใหญ่ แข้งและตีนเหลือง มีชื่อสามัญว่า Common Myna ชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Acridotheres tristis, Linnaeus,1766 อยู่ในวงศ์ STURNIDAE แค่ได้ยินเสียงร้องก็ไม่ต้องเหลียวไปมอง ใช่เขาแน่ เจ้านกขี้โวยวาย นกเอี้ยงสาลิกา ขนสีน้ำตาลสามารถสอนให้พูดภาษาคนได้เช่นเดียวกับนกขุนทอง นกกิ้งโครงคอดำ และนกเอี้ยงหงอน ขนสีดำ นกแก้ว นกขุนทอง ฯลฯ
พบในอัฟกานิสถาน อินโดจีน จีน พม่า ทั่วไป
นกเอี้ยงสาริกา