ดอกไม้เทศและดอกไม้ไทยต้น 35.แวววิเชียร
โดย ธงชัย เปาอินทร์ เรื่อง-ภาพ
ชื่อสามัญ เทียนญี่ปุ่น เซ็นต์จอห์น
ชื่อวิทยาศาสตร์ Angelonia goyazensis Benth.
ชื่อวงศ์ SCROPHULARIACEAE
แวววิเชียร ปลูกแบบลงแปลง
ถิ่นกำเนิดและการกระจายพันธุ์
ในต่างประเทศ แถบอเมริกากลางและอเมริกาใต้ ประเทศบราซิล
ในประเทศไทย เป็นการนำเข้ามาปลูก สามารถปลูกได้ตั้งแต่ที่ราบจนถึงที่สูง
ลักษณะประจำพันธ์
ต้น ต้นไม้พุ่มสูง 0.50-
มียางเหนียวติดมือ
ใบ รูปใบหอกแกมขอบขนาน ปลายแหลม โคนสอบ ขอบใบจักฟันเลื่อยตื้น ออกตรงข้ามกันเวียนสลับ ใบเกลี้ยง
ดอก ดอกเดี่ยวหรือออกเป็นช่อตามซอกใบ ไล่ตั้งแต่กลางต้นขึ้นไปจนถึงปลาย
ยอด ดอกรูปถ้วยตื้น ปลายแยก 5 กลีบ กลีบล่างเชื่อมติดกันเป็นกระเปาะยื่นออกมา แต้ม
สีขาว ขนาดดอก 1 กลีบดอกมีสีขาว ชมพู ม่วง และสองสีในดอกเดียวกัน ดอกมีกลิ่นหอมแบบเฉพาะตัว
ผล เป็นฝักกลม แก่แล้วแตก เมล็ดเล็กมากจำนวนมาก
สภาพพื้นที่ที่เหมาะสมและการขยายพันธุ์
ปลูกบนดินเหนียวถึงดินร่วนปนทรายได้ ที่ชื้นแฉะใกล้น้ำ แสงแดดจัดจ้า-รำไร
ส่วนการขยายพันธุ์นั้น ใช้วิธีปักชำกิ่ง เพาะเมล็ด
บันทึกผู้เขียนและผู้ถ่าย
สับสนกันไม่น้อยสำหรับดอกแวววิเชียรกับดอก ฟอร์เก็ตมีน๊อต ตอบได้ว่าเป็นคนละชนิดกัน แต่ความจริงแท้คือ
ต้นแวววิเชียรมีกลิ่นหอมเฉพาะตัวที่ยางเหนียวตามลำต้น ใบ และดอก ส่วนต้นฟอร์เก็ตมีนอร์ต นั้นไม่มีกลิ่นใดๆ แต่รูปทรง
ดอกใกล้เคียงกัน นิยมปลูกประดับแบบลงแปลง และลงกระถางเพราะว่าปลูกง่าย เติบโตเร็ว ออกดอกตลอดปี ไม่มีผลการวิจัยทางสมุนไพรอย่างเป็นรูปธรรม
แวววิเชียร ปลูกแบบลงกระถาง