หน้าแรก
เว็บบอร์ด
บทความ
รวมรูปภาพ
ติดต่อเรา
ข่าวสาร
Dely155.doc/ข่าวพาณิชย์ อาหารช้างไทย กับพฤติกรรมที่เบี่ยงเบน
เมื่อเห็นภาพช้างบ้านตัวใหญ่ๆเดินอยู่กลางทุ่งนา ใช้งวงกวาดฟางข้าวแล้วฟาดกับลำตัวให้ดินหลุดจากรากซังข้าว แล้วตะวัดใส่ปากคำแล้วคำเล่า มีความรู้สึกแปลกๆและเกิดความสนใจในพฤติกรรมที่เกิดขึ้น เพราะว่าโดยธรรมชาติแล้ว ช้างป่าหรือช้างบ้านก็กินอาหารพืชสดๆที่มีอยู่ในธรรมชาติ แต่ที่เห็นในหมู่บ้านช้างการบินไทยสุรินทร์ ช้างบ้านเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตและพฤติกรรมในเรื่องอาหารการกินไปมากดังที่เห็น ส่วนช้างชอบหรือไม่ อร่อยแค่ไหน ตอบไม่ได้จริง ๆ
ย้อนอดีตไปไม่ไกลนัก มีการวิจัยและเก็บหาอาหารช้างป่ารวบรวมเป็นเอกสารทางวิชาการ ซึ่งก็หมายรวมถึงช้างบ้านได้ด้วย ว่าในบรรดาพืชผักที่เกิดขึ้นและมีอยู่ในธรรมชาตินั้น มีอยู่ 49 ชนิดที่ช้างชอบมาก 21 ชนิด(มะตาด ส้านช้าง สมอไทย รกฟ้า มะกอกเกลื้อน สมอจีน ประดู่ รัง พะยอม สะแกแสง มะกล่ำต้น เพ็ก เมี่ยงไฟ ฯ) และชอบกินบ้าง 27 ชนิด และเป็นพืชต่างประเทศ 5 ชนิด(อ้อย มันสำปะหลัง มันเทศ มะพร้าว ข้าวโพด) รวมแล้ว 54 ชนิด ข้อน่าสังเกตคือพืชที่เป็นพืชเศรษฐกิจบางชนิดช้างก็กิน จึงเกิดเป็นคดีความกันอยู่เรื่อยระหว่างคนกับช้าง(น.ส.รัตนา ลักขณาวรกุล,กรมป่าไม้)
เพราะว่าอาหารช้างเป็นพืชผักทั้งสิ้น เมื่อเพ่งอึช้างดูแล้วจึงเห็นว่ามีเยื่อใยหยาบ ดูท่าช้างจะถ่ายได้สะดวกดี แต่ก็ไม่ทราบเหมือนกันว่า หากช้างไปกินพืชผักผิดสำแดงเข้าเมื่อใด ช้างจะเกิดอาการท้องเฟ้อเรอเหม็นเปรี้ยวหรือไม่ หรือท้องอืดจนท้องเป่ง อารมย์ช้างก็อาจจะหงุดหงิดขึ้นมาได้ อย่างไรก็ตาม เชื่อกันว่าโดยธรรมชาติของช้างที่เรียนรู้กันมาน่าที่จะรู้ว่าพืชชนิดไหนกินได้พืชชนิดไหนกินแล้วออกอาการที่ไม่ดี กินได้เท่าที่จำเป็น กินมากเกินพิกัดจะมีอาการแทรกซ้อน หรืออาจรู้กระทั่งว่าพืชชนิดไหนกินแล้วตายทันใด ถ้าไม่รู้ป่านนี้ช้างสูญพันธุ์ไปหมดโลกแล้ว
การบินไทยทุ่มเทสร้างป่าให้เป็นอาหารช้างที่ป่าสงวนแห่งชาติดงภูดิน บ้านตากลาง อำเภอท่าตูม จังหวัดสุรินทร์ ชนิดไม้ที่ปลูกประกอบด้วยมะค่าแต้ กะบก ฯโดยคาดหวังว่าป่าเสื่อมโทรมแห่งนี้จะฟื้นตัวเป็นป่าใหญ่และมีพืชอาหารที่ช้างชอบหนาแน่นพอเพียงกับความต้องการบ้างเล็กน้อย เพราะว่าจะให้กินกันเต็มอิ่มจริงๆ ป่าบุฟเฟ่ท์ช้างคงต้องใช้พื้นที่ปลูกเป็นจำนวนมากกว่านี้ โครงการนี้แม้ไม่ใช่จุดสำเร็จของงานแต่เป็นการจุดประกายที่ดี เพื่อหาทางให้ช้างคืนสู่ป่า(บ้าน)อย่างมีความสุข
หลังการปลูกเสริมป่าแล้ว การบำรุงหลังการปลูกเป็นเรื่องที่ต้องเอาใจใส่อย่างจริงจัง วัชพืชขึ้นรกจนปกคลุมต้นไม้จนหาแสงสว่างและอาหารไม่พอเพียงก็จะแคระแกร็นและตายไป การดายวัชพืชเป็นระยะๆ การใส่ปุ๋ยเร่งอัตราการเจริญเติบโตจะช่วยให้พ้นวัชพืชได้เร็วและอัตราการรอดตายสูง การปลูกซ่อมทดแทนต้นที่ตายก็จะน้อยลงไป งานนี้ก็เหมือนงานปลูกป่าของกรมป่าไม้ หากปลูกแล้วทิ้งให้เทวดาเลี้ยงถึงไม่ตายก็ไม่โตเท่าที่ควร แต่ถ้าไหนๆก็เสียเงินไปแล้วทำให้ดีไปเลยครับ
ป่าสงวนแห่งชาติแห่งนี้ มีพื้นที่บางส่วนปลูกป่าของรัฐบาล ต้นไม้ที่ปลูกคือยูคาลิปตัส คามาลดูเลนซิส ช้างไม่กินแน่นอน แต่พืชเล็กพืชน้อยใต้สวนป่านี้มีต้นไม้หลายชนิดขึ้นอยู่ และค่อย ๆ เติบโต อีกไม่นานสวนป่ายูคาลิปก็จะกลายเป็นป่าผสมผสานกับไม้ป่าพื้นบ้าน ในจำนวนหลายชนิดของไม้ป่าพื้นบ้านเหล่านั้น เป็นพืชอาหารช้างได้ด้วย ที่สำคัญสวนป่าแห่งนั้นไม่ได้ใช้ประโยชน์ไม้เพื่อเศรษฐกิจ หากแต่ปลูกตามนโยบายปกติในการฟื้นฟูป่าเสื่อมโทรม
ไม่แน่ใจว่าจะเป็นไปได้หรือไม่ที่ การบินไทยจะทำเรื่องขอดูแลป่าแห่งนี้ เพื่อให้เป็นแหล่งอาหารช้าง และชาวบ้านเก็บหาพืชผัก ไข่มดแดง เห็ด ฯ ซึ่งตามพระราชบัญญัติป่าสงวนแห่งชาติ พ.ศ.2507 การขอใช้ประโยชน์ที่ดินเพื่อการเกษตรกรรม การปศุสัตว์ การประมง การปลูกป่า ล้วนทำได้ทั้งนั้น แต่คราวนี้ขอใช้ประโยชน์สวนป่าที่ปลูกด้วยเงินของแผ่นดินแล้วเฝ้ารักษาเพียงเพื่ออาศัยพืชเป็นอาหารช้างและคน เข้าข่ายในข้อการทำปศุสัตว์ แปลกแต่จริงคือเลี้ยงช้างแทนวัวควายครับ
หากเขียนเป็นโครงการแสดงงบประมาณในการเฝ้าระวังเรื่องการบุกรุกยึดถือครอบครองพื้นที่ การป้องกันไฟป่า การปลูกพืชเสริมอาหารสัตว์เลี้ยง(ช้าง) ค่าเช่าป่าสงวนแห่งชาติตามจำนวนเนื้อที่ และการจัดหาพื้นที่เลี้ยงช้างครั้งนี้ก็ช่วยกระจายเงินรายได้ให้กับประชาชนในพื้นที่ได้อีกทางหนึ่ง เป็นองคาพยพที่สอดคล้องต้องกัน ป่า คน สัตว์ และองค์กรพัฒนาภาคเอกชนคือมูลนิธิหมู่บ้านช้างการบินไทยสุรินทร์ แสดงจำนวนช้าง ต้องการใช้พื้นที่กว้างขวางกี่ตารางกิโลเมตร
เรื่องนี้ไม่ง่าย จะติดที่ระเบียบกฏหมายและการตัดสินใจ แต่ถ้ามองที่เจตนารมย์แล้ว ใช้ดุลยพินิจให้กว้างขวาง น่าจะเกิดประโยชน์มากกว่าเสีย เป็นอีกทางเลือกหนึ่งที่ให้ประชาชนมีส่วนร่วมในกิจกรรมการเฝ้าระวังป่าแม้ว่าจะเป็นป่าปลูกก็ตาม เรื่องยากอย่างนี้ไม่ลองก็ไม่รู้ แต่นั่นแหละครับ กรมป่าไม้อะไรๆก็ยุ่งยากไปทุกอย่าง มีประเด็นไหนบ้างที่กรมป่าไม้ทำเรื่องยากให้เป็นเรื่องง่ายๆ
พูดถึงเรื่องช้างแล้วก็อดที่จะหงุดหงิดไม่ได้ ทุกครั้งที่ยังเห็นช้างตัวเล็กตัวน้อยเดินย่ำอยู่ในเขตเมืองใหญ่ มีผู้ชายสองคนเดินขนาบข้างบังคับช้างให้ตรากตรำกับควันพิษ อากาศที่ร้อนระอุ แม้ในยามค่ำคืนดึกดื่นก็ยังเดินอยู่อย่างนั้น ไม่มีองค์กรไหนเข้ามาจัดการเลย หากเห็นว่าถูกต้องเหมาะสมก็พูดมาเลยว่านี่เป็นเรื่องที่ดี มีภาพพจน์ที่สวยงามและเป็นปีอะเมซิ่งช้างกลางกรุงก็ว่ามา จะได้รู้กัน
คนไทยใจดำมาขึ้นทุกวันๆ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่า การไม่ช่วยซื้ออาหารบนหลังช้างเพื่อให้ช้างกิน เป็นคนใจดำ หากแต่คนไทยทุกวันนี้เห็นแก้ประโยชน์ส่วนตนจนไปเบียดเบียนกับสัตว์ บังคับให้มายากลำบากกลางกรุง กลางการจราจรที่คับคั่ง และเวลาที่ควรได้พักผ่อนเขาเหล่านั้นก็ไม่ได้พักผ่อนแต่อย่างใด มันผิดเวลา ผิดสถานที่ ผิดธรรมชาติของงานช้างไปไกล
กรุงเทพมหานครก็ดีแต่คุย ดีแต่สร้างภาพ สร้างข่าว ไม่เห็นว่าจะออกข่าวมาเลยว่าได้กำจัดช้างออกไปจากความอุจาดนัยตาเรื่องช้างดั่งที่คุยนักคุยหนา ชาติหน้าค่อยเกิดมาคุยใหม่เถอะนะ เพราะว่าจนสิ้นปีอะเมซิ่งไทยแลนด์ก็คงจัดการปัญหาเรื่องช้างในกรุงเทพไม่ได้อย่างแน่นอน ก็ไม่ทราบเหมือนกันว่าช้างที่เพ่นพ่านอยู่กลางกรุงนี้มีสัญชาติเป็นช้างสุรินทร์กี่ตัว หรือว่าทั้งหมดที่เห็น
อุทยานแห่งชาติ เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่ามีอีกหลายแห่งหลายล้านไร่ที่ปราศจากสัตว์ป่าประเภทช้างดั้งเดิม หากมีใครใจบุญซื้อช้างเหล่านั้นไปฝึกซ้อมจนกินอยู่อย่างช้างป่าได้แล้ว นำไปปล่อยในป่า(เวนคืนช้างสู่ป่า) ได้บุญหลายอยู่นะครับ