หน้าแรก
เว็บบอร์ด
บทความ
รวมรูปภาพ
ติดต่อเรา
ข่าวสาร
บ้านทุ่งแสนสุข
ตอน 28.ไฟลามทุ่ง
โดย มณีดิน
ค่ำคืนอันร้อนระอุ ลมฤดูร้อนพัดแผ่ว เสียงไผ่เสียดกอเงียบหงอย พ่อนุ่งกางเกงขาสั้น เปลือยอกนั่งริมชานบ้าน แม่สวมเสื้อคอกระเช้าอย่างเดิมผ้าถุงสำเร็จสีแหล่ๆ พี่เจนไม่ใส่ใจใคร ค่ำก็มุดเข้าที่นอนของตนเอง พี่จันทร์ไปเตรียมตัวเข้าเรียนที่ตลาดศาลเจ้าโรงทองแล้ว เหลือผมและทุย อยู่บ้านกับพ่อและแม่ แม้ใกล้จะเปิดเรียนกลางเดือนห้า ก็ไม่ต้องเตรียมตัวอะไร โรงเรียนวัดห้วยคันบ้านเกิด
คืนที่ร้อนอย่างคืนนี้ ได้ยินแต่เสียงจิ้งหรีดกรีดปีกลั่นทุ่ง เสียงนกกลางคืนร้องเป็นระยะ แม่อาบน้ำประแป้ง”ดินสอพอง”หอบเสื่อผืนหมอนใบไปที่นอกชานเรือน ปูนอนกลางที่โล่งแจ้ง มือขวาสะบัดพัดโบกเป็นระยะ ไล่ลมร้อนให้ผ่อนคลาย ผมและทุยตามไปนอนแนบข้างอย่างเคย แต่ด้วยว่าร้อนเกินหรืออย่างไร คืนนี้แม่ไม่มีอารมณ์จะเล่าเรื่องราวใดๆให้ฟังเลย
“ร้อนอย่างนี้ อีกไม่กี่วันฝนต้องเทลงมาแน่ๆ” แม่เปรย ผมสอด
“แม่รู้ได้ไง”
“ไม่รู้สึกเลยหรือว่า มันร้อนอบอ้าวขนาดนี้ ทุกปีก็จะเกิดลมพายุฤดูร้อน แล้วฝนก็จะเทลงมา พอว่าดินเปียกสักฝ่ามือ คนทำนาจะลากคันไถออกไปไถดะเพื่อกรีดดินกัน” แม่พูดด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ ช่างไรอารมณ์
“พลิกดินตากให้คลายร้อน แล้วก็จะไถแปร หลังไถพรวนก็จะหว่านข้าวพันธุ์”
แม่เล่าไปเหมือนท่องตำรา งานพื้นๆของคนทำนาบ้านนอก จดจำจนจำเจ เหมือนลิเกออกแขก ทุยหลับไปแล้ว ผมจึงเคลิ้มหลับตามไป
เช้าตรู่ ผมตื่นขึ้นมาด้วยสีหน้างงๆ นึกไม่ออกเมื่อคืนนี้เข้ามานอนในเรือนได้อย่างไร ตอนไหน ทุยยังหลับครอกๆ ผมลุกไปล้างหน้าแปรงฟันโดยไม่ปลุกน้องชาย นึกในใจ ไม่ได้ไปโรงเรียน ไม่มีงานอะไรให้ไปดู ไม่มีเกมช่วงเช้าที่ไหนจะไปสมทบกับเพื่อนๆ วัดก็เงียบเพราะว่าไม่ใช่วันพระ ทุกอย่างว่างเปล่า ดูช่างเหงาใจจัง ปล่อยให้ทุยหลับไปเสียดีกว่า
พี่เจนเดินไปในครัว ตักต้มจืดเต้าหู้หมูสับ ใส่ใบคื่นฉ่ายหั่นยาวๆสักนิ้ว ร้อนจนควันลอยขึ้นมาเตะจมูก พี่เจนตั้งวงข้าวตามหน้าที่ แล้วก็เดินไปผัดผักบุ้งยอดอ่อนๆกับกากหมู ใส่เต้าเจี้ยวนิดๆ เพิ่มรสชาติ เสร็จก็ตอกไข่เป็ดลงในชาม ผสมด้วยหอมแดงซอย พี่เจนคนไข่เจียวจนเข้าที่ก็เทลงกระทะร้อนฉ่า พักเดียวได้กับข้าวสามอย่าง กินกับข้าวสวยร้อนๆ อร่อยเหาะ
กินอิ่ม ทุยยังไม่ตื่น พ่อเดินไปนั่งสูบบุหรี่ที่ ริมหน้าต่างบ้านเหมือนเคย แม่เดินไปหาพี่สาวที่บ้านข้างๆ พี่เจนมีหน้าที่เก็บล้างหลังอาหารเช้า ผมเองกำลังคิดว่าจะไปทางไหนดี นั่งลังเลอยู่ใกล้ๆทุย พลันก็ได้ยินเสียงเสริมเรียกอยู่หน้าบ้าน
“ไปทุ่งหลังวัดไหม เขาจะเผาทุ่งก่อนไถ” เสริมขยายความ
“ไป”
ไฟลามทุ่งไปทั่ว
ผมเดินตามเสริมไปด้วยชุดกางเกงขาสั้น เปลือยอกเหมือนเสริม เราเดินไปบนสะพานไม้ข้ามคลอง เสียงฝ่าเท้ากระทบพื้นไม้ดังเป็นจังหวะ เมื่อลงถึงดินฝั่งวัดก็เดินเลยร้านกาแฟตาใหญ่ผ่านร่มเงาต้นจามจุรีใหญ่ๆ เลาะไปข้างศาลาแล้วก็ไปโผล่หน้าโบสถ์ ข้ามขอบสระไปถึงทุ่งนาตาหยวก ลมร้อนพัดผ่านมาวูบวาบ เราสองคนเหลียวซ้ายแลขวา
ลมร้อนโชยมาอีก ตาหยวกเจ้าของนาเดินมาตามทางเล็กๆ ในมือถือไม้ขีดไฟมากล่องหนึ่ง แกมองหาเสริม แล้วก็ควักมือให้เข้าไปหา ผมเดินตามไปด้วยความงงงวย
“เสริม ข้ามทุ่งไปเหนือลม สุมฟางแล้วจุดไฟให้ลุงด้วย เดี๋ยวลุงจะจุดทางนี้เข้าไป”
แล้วตาหยวกก็เดินไปรอจุดที่คาดว่าจะจุดไฟ ผมเดินตามเสริมไปเหนือนา ต้นลม เสริมถกฟางมาสุม ผมช่วยทำตามประสาเพื่อนฝูง ได้กองฟางพอประมาณ เสริมควักไม้ขีดออกมาจุด ไฟลุกโพลง ควันไฟส่งกลิ่นหอมชวนดม แต่ความร้อนจากเปลวไฟในแสงแดดร้อนรุ่ม ผมเผ่นออกห่าง ยืนดูไฟลามทุ่ง ดูเหมือนไฟไม่แรง กระโชกขึ้นวูบๆวาบๆ
ไฟลามไปทั่วทุ่ง ไม่มีขอบเขตว่าจะไปหยุดที่นาไหน ของใคร ในเมื่อคนหนึ่งจุด นาถัดไปก็ได้อานิสงไปด้วยแม้นไม่ปรารถนา ไม่มีแนวกันไฟหรือทางกั้น เป็นเหมือนนาผืนเดียวกัน เมื่อไฟไหม้ทุ่ง จึงเกิดไฟลามไปทั้งทุ่ง จุดสิ้นสุดอยู่ที่เชื้อไฟคือฟางข้าว จะหนาหรือบาง ระหว่างควันไฟพวยพุ่งขึ้นสู้ท้องฟ้า นกกินแมลงหลายชนิดเช่น นกเอี้ยงหงอนสีดำ นกสาลิกาสีน้ำตาลอมแดง นกแซงแซวหางปลา นกพิราบ นกเขา นกตะขาบทุ่ง โผผินบินโฉบจับแมลงเหนือเปลวไฟและควันสีขาวหม่น
ผมมองดูด้วยความเพลิดเพลิน กลิ่นฟางข้าวไหม้หอมฉุย
เสริมเดินไปหาตาหยวก แล้วก็เดินกลับมาด้วยใบหน้าเปื้อนขี้เถ้าฟางข้าว แต่ยิ้มเห็นฟันขาวเว่อ ผมเดินนำหน้าแล้วก็ผ่อนเท้าให้ช้าลงเพื่อเดินคู่กันไป
“มึงรับจ้างตาหยวกเผาทุ่งเหรอ” ผมถามสั้นๆ แล้วเหลียวไปมองหน้าเสริมที่เดินอยู่ทางขวามือ เสริมพยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม แล้วตอบสั้นๆ
“เออ เดี๋ยวกูเลี้ยงโอเลี้ยงมึงแก้วหนึ่ง แวะร้านตาใหญ่นะ” เสริมตอบสั้นๆ
ชั่วเวลา 3 ชั่วโมง ได้กินโอเลี้ยงเย็นๆ ผมกลืนน้ำลายลงคอ แล้วยิ้มร่าเริง
นกแซงแซวหางปลากินแมลง
โอเลี้ยงตาใหญ่ ช่างหอมหวานเหลือเกิน
“ปีหน้า รับงานมาอีกนะ ชวนกูด้วย”
เสริมยิ้มแล้วพยักหน้า พึมพำเบาๆ “ได้ซี