หน้าแรก
เว็บบอร์ด
บทความ
รวมรูปภาพ
ติดต่อเรา
ข่าวสาร
บนเส้นทาง 4,000 เมตร ไปปะยางสามล้อถีบ
โดย ธงชัย เปาอินทร์ เรื่อง-ภาพ
บ้านผมอยู่ริมทุ่งชายนา ไกลถนนมาลัยแมน 500 เมตร จะเข้าจะออกแต่ละครั้งต้องใช้ยวดยานพาหนะ ไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่ง ผมจึงไปถอยรถสามล้อป้ายแดงมาคันหนึ่ง เอาไว้ใช้สัญจรและร่อนไปเยี่ยมยามเพื่อนฝูงแถวปากซอย ซึ่งเป็นแหล่งการค้าอาหารหวานคาวและสรรพสิ่งให้เลือกได้ทั้งกลางวันและกลางคืน
เป้าหมายหลักของการถอยสามล้อป้ายแดงออกมาก็เพื่อถีบออกกำลังกายวันละ 3-7 กม.ระหว่างถีบก็ฮัมเพลงไปตามชอบ บางทีก็แหกปากร้องเสียงดัง(ตอนอยู่ไกลผู้ไกลคน) เจอดอกไม้ก็หยุดถ่ายรูปดอกไม้ เจอนกก็จอดตั้งขากล้องถ่ายนก เป็นความสุขยามเย็น ถีบจักรยานเล่นไปตามประสาชายผู้สูงวัย ฮา
แต่แล้วอุปสรรคสำคัญก็เกิดขึ้นเมื่อวันหนึ่ง พอจะไปถีบสามล้อจึงได้เห็นว่ายางข้างซ้ายหลังแบนแต๊ดแต๋ จะขี้ไปก็ไม่ได้เสียแล้ว โอเค เย็นนี้ไม่มียานพาหนะออกไปสัญจร นอนดูทีวีช่องที่ไม่ใช่กระแสหลักของแผ่นดิน เลือกดูตามใจชอบ ไม่ดูช่องที่อัปยศหมดเกียรติยศของคำว่าสื่อกระแสหลัก หรือไม่ก็เปิดเฟสบุ๊กล้อเล่นเพื่อนๆในกลุ่มให้สบายใจ ก็โอเค
สายวันรุ่งขึ้น ผมตื่นตามปกติ 9-10 โมงช้า ดื่มกาแฟดำไม่ใส่นมและน้ำตาล 1 แก้ว นั่งดูทุ่งนาป่าหญ้ารกเรื้อ ปีนี้ ชาวนาจะลงมือทำนากันอีกไหม ไม่มีประกันราคาข้าวแล้วนี่ หรือจะปล่อยให้หญ้ารกเป็นดงไปเปล่าๆ แดดสายเริ่มร้อนแรง กินต้มยำไก่ใส่หัวปลี ผมชอบโขลกน้ำพริกเผาหอมฟุ้งชวนกิน ใส่ลงไปด้วย
11.40 น.แดดกำลังแรงกล้า ท้องฟ้าช่างสดใส ถ้าอยู่ชายทะเลคงงดงามเทียวหนอ แต่นี่เป็นบ้านทุ่งริมนา แฮ่ งั้นๆแหละ
ผมคว้าสามล้อถีบออกไปจอดรอหน้าบ้าน แล้วไปหยิบกล้องถ่ายรูปคู่กายและขาตั้งกล้องราคาดี 590 บาท น้ำเปล่าไม่แช่เย็น 1 ขวด เท่านี้ก็พร้อมจะเดินทางด้วยการจูงจักรยานไปเติมลมล้อที่แบนแต๊ดแต๋ ก่อนจะถีบไปปะยางข้างที่แฟ้บในม.เกษตร กำแพงแสน
แม่บ้านคว้าหมวกแง๊บปีกแดงมาให้ใส่ ก็เอาเสียหน่อย ถึงจะไม่หล่ออยู่แล้วแต่ก็อย่าให้ไม่หล่อไปกว่านี้อีกเลย จะมีคนรับไม่ได้
ผมจูงจักรยานสามล้อถีบไปเจอต้น "อัญชันดอกสีม่วง" ซึ่งมีชื่อเรียกในภาษาอังกฤษว่า Asian pigeonwings หรือปีกนกยูงเอเชีย แต่ทางเหนือเรียกชันแดง ส่วนชื่อวิทยาศาสตร์เรียกว่า Clitoria ternatea L. อยู่ในวงศ์ FABACEAE ถ่ายมาอวดกัน
กลีบดอกสีม่วงยับย่นนั้นมีทั้งชนิดกลีบเดี่ยวและกลีบซ้อน ขยี้เพื่อทำสีใส่ขนมหรืออาหารได้ ชุบแป้งทอดจิ้มน้ำพริกก็อร่อย ใช้สระผมดกดำเพราะว่ามีสาร Anthocyanin สรรพคุณด้านสมุนไพรเพียบ
ผมเก็บกล้องและขาตั้ง แล้วก็เดินจูงรถสามล้อถีบไปตามถนน ท่ามกลางแสงแดดใกล้เที่ยง แต่ด้วยผมมีเจตนาดีที่จะบันทึกภาพสองข้างทางไปด้วยเลยไม่รู้สึกว่าร้อนแดด
แล้วผมก็ได้เห็นดอกมะแว้งเครือริมทาง สีม่วงรูปทรงเดียวกับดอกมะเขือ ผลอ่อนสีเขียว แก่สีแดง มีชื่อสามัญว่า มะแว้งเครือ ,แขว้งเคลีย มะแว้งเถา ชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Solanum trilobatum L. อยู่ในวงศ์ SOLANACEAE สรรพคุณทางยาคือ ผลสดแก้ไอ ขับเสมหะ แก้เบาหวาน แก้น้ำลายเหนียว บำรุงดี ฯลฯ รสขื่นๆ เหมือนกินมะเขือพวง ต้นมีหนามแหลมคม จับต้องต้องระวังได้เลือดเอาง่ายๆ ขึ้นตามที่รกร้างทั่วไป
เก็บกล้องแล้วก็เดินจูงจักรยานสามล้อถีบต่อไป พบต้นกระถินบ้านเรา ยอดอ่อนๆกินแกล้มหอยนางรมสดๆ โรยกระเทียมเจียวหอมๆ หวานลิ้น ซึ่งเป็นเรื่องน่าแปลกใจที่ยอดกระถินนั้นเหม็นเขียวแท้ๆ หากจิ้มน้ำพริกก็แค่มันๆ แต่พอแกล้มหอยนางรมกลับหวานอร่อย
ในยอดกระถินอ่อนนี่มีสาร มิโมซีน หากกินมากเกินไปจะทำให้ผมร่วง ใบกระถินป่นที่ใช้ผสมอาหารสัตว์ก็ผสมได้ไม่เกิน 5% ไม่งั้นหมู เป็ด ไก่ ก็ขนร่วงด้วยเช่นกัน
เหงื่อเริ่มซึมท้ายทอย ผมยกมือลูบก็เปียกมือ ง่ามแขนสองข้างเปียก ง่ามก้นแบนๆของผมก็เริ่มชื้น อากาศร้อนเพิ่มมากขึ้น ระยะเวลาในการกรำแดดมากขึ้น ร่างกายถ่ายเทความร้อนออกทางเหงื่อ ผมรีบจ้ำไปข้างหน้าเร็วขึ้น
หยุดชะงักถ่ายดอกมะเขือพวงข้างทางอีก 1 รูปแล้วก็เดินจูงสามล้อคู่ชีพไปยังร้านซ่อมมอเตอร์ไซต์ ขอสูบลมยางล้อที่แบนให้เต็มไว้ก่อน เพื่อจะได้ถีบต่อไปยังร้านปะยาง
เมื่อยางรถแข็งทั้งสามล้อ ผมขึ้นถีบไปยังเป้าหมายคือ ร้านซ่อมจักรยานในม.เกษตร กำแพงแสน ถนนลาดยางอย่างดี มีร่มเงาต้นนทรีบดบังแสงแดดให้ แต่ก็ไปหยุดชะงักเมื่อเห็นนกยางชนิดหนึ่งยืนเกาะราวสะพานอยู่ มีดอกบัวเผื่อนสีต่างๆชูช่อในน้ำใสๆของสวนหย่อมหน้าตึกอธิการบดี ม.เกษตร กำแพงแสน ผมไม่แน่ใจว่าเป็นนกยางกรอกพันธุ์จีนหรือพันธุ์ชวาเพราะเห็นด้านเดียว จำแนกได้ยากยิ่ง
เที่ยงกว่า ผมจอดรถสามล้อให้ช่างแล้วก็เดินไปหาข้าวกลางวันกินที่ร้านอาหารหน้าศูนย์เรียนรวม 2 ที่นี่ต้องซื้อคูปองผมซื้อแค่ 60 บาทแล้วเดินดูร้านข้าวแกงสารพัดอย่าง ไปจบที่ร้านบารมีพ่อบารมีแม่ ผมชี้ถาดผัดเผ็ดปลาดุก กับหมูทอด ก็เตรียมจ่ายตังส์ แม่ค้าบอกว่า อีกอย่างเอาอะไร ผมงง เงยหน้าขึ้นดูหน้าแม่ค้า
“ 3 อย่าง 20 บาทค่ะ”
ผมหายงงแต่สงสัย ทำไมขายถูกจัง เอาหมูสามชั้นหวานๆเป็นอย่างสุดท้าย
“แนนค่ะ จบเกษตร กำแพงแสน กลับมาทำข้าวแกงต่อเจตนารมณ์ให้แม่กับพ่อ ด้วยการขายถูกๆให้นิสิตได้กินจนอิ่มค่ะ”
แท้ที่จริง เคยรู้จักรุ่นน้องเกษตรเจ้านี้มานานกว่า 10 ปีแล้ว ไม่พบกันนานจนจำแทบไม่ได้ เวลาเปลี่ยน คนเปลี่ยน เธอท้วมขึ้น ฮา
อิ่มแล้วก็เดินกลับไปรับรถสามล้อถีบ จ่ายค่าปะยางไป 20 บาท อะไรจะถูกขนาดนี้ ทำไมพ่อลูกคู่นี้ยึดอาชีพปะยางรถถีบและมอเตอร์ไซต์ในมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ มานานเท่าอายุมหาวิทยาลัย
ด้วยความตั้งใจเดิม ผมถีบสามล้อหลบแดดภายใต้ร่มเงาต้นนนทรี แต่วันนี้ไม่มีดอกบานให้ได้ชม เหลืออยู่ดอกเดียว ก็เลยถ่ายมาให้ดู ผมถีบผ่านมากี่ต้นไม่ได้นับ แต่มองไปข้างหน้า นกเอี้ยงหงอนสีดำกำลังบินออกจากโพรงต้นนนทรี ผมหยุดถ่ายรูปโพรงที่เขาใช้เป็นรังวางไข่ นกเอี้ยงไม่ทำรังแต่อาศัยโพรงไม้ ซึ่งนกอีกหลายชนิดก็มีพฤติกรรมเช่นนี้
โพรงไม้ที่ลงต่ำไปกว่าปากโพรง นกชนิดไหนๆก็จะแย่งกันมาทำรัง แต่ถ้าโพรงย้อนขึ้น วางไข่ไม่ได้เขาก็ไม่เลือกทำรังวางไข่ ใช่ว่าเป็นโพรงแล้วเขาจะเลือกเสมอไป ผมถีบสามล้อกลับมาจนถึงบ้านทุ่งริมนา เหงื่อท่วมไปทั้งตัว เวลาที่ผ่านเลยไปจนบ่ายคล้อยแล้ว อย่ากระนั้นเลย ผลัดเสื้อผ้าแล้วนั่งรอให้เหงื่อแห้ง อาบน้ำเสร็จเย็นสบายๆ
ชงกาแฟดำไม่ใส่ครีมและน้ำตาลไปนั่งดื่มบนระเบียงหน้าบ้าน ลมบ่ายพัดมาจากทิศตะวันตกเฉียงใต้เย็นสมใจ โหลดภาพจากกล้อง แล้วเริ่มต้นกระบวนการค้นคว้าข้อมูล แล้วเขียน เขียน เขียน นี่ไง 4,000 เมตรหรือราวๆ 4 กม.ที่ผมต้องเพียรพยายามจะพารถสามล้อถีบไปปะยางจนใช้งานได้ นึกถึงคำพูดของช่าง
“หนามกระสุนอีกแหละ ผมแกะให้เกลี้ยงแล้ว” ช่างผู้ลูกกล่าว
“บ้านผมผ่านดงหนามกระสุนทุกวัน เฮ้อ ถูกสาดกระสุนใส่บ่อยๆก็แย่เหมือนกันนะ”
ปล.หนามกระสุนเป็นวัชพืชเลื้อยไปตามผิวดิน ดอกสีเหลืองสวย แต่มีหนามแหลม แข็ง คม เมื่อลมพัดเขาขึ้นมาบนถนนคอนกรีตก็ทิ่มตำยางรถจักรยานได้ทั้งสามล้อและสองล้อ
