สวนไผ่ล้อม:นานาจังเกิ้ล
โดย ธงชัย เปาอินทร์ เรื่อง-ภาพ
เรื่องราวที่เขียนนี้ เป็นเรื่องจริงแสนอัศจรรย์พันลึก เมื่อเด็กหญิงคนหนึ่งวาดหวังว่า วันที่เปลี่ยนสรรพนามของเธอจากเด็กหญิงเป็นนางสาวนั้น คือวันที่เธอปรารถนาจะทำทุกอย่างด้วยตนเอง และ ณ ที่แห่งนี้คือหนึ่งในปรารถนาของเธอ
ฟาร์มขนมปังสดหอมกรุ่น ตั้งอยู่ในสวนไผ่ล้อมรอบ เปิดขายตั้งแต่เวลา08.00-11.00 น.เพียงวันเดียวคือวันเสาร์ ขนมปังที่นำมาวางขาย หมดแล้วหมดเลย
วันเสาร์เช้าวันแรกที่เป็นนางสาว ทุกคนตื่นขึ้นตามกำหนดการในแผนของเธอ เสร็จภารกิจของแต่ละคนแล้วออกเดินทางด้วยรถยนต์ส่วนตัว มุ่งหน้าไปตามถนนสายเลียบคลองชลประทานเชิงดอยสุเทพ ผ่านสี่แยกโรงแรมรินคำตรงไปศูนย์ประชุมนานาชาติเชียงใหม่ ถึงเป้าหมายคือที่ทำการเทศบาลช้างเผือก จอดรถยนต์ใต้ร่มไม้จำพวกเหียงกราดข้างๆเทศบาลดังกล่าว
เดินเท้าเข้าไปยังดงป่าไผ่ในรั้วคอนกรีต สภาพเป็นสวนไม้ไผ่รวกผสมผสานกับต้นไม้นานาชนิด รกครึ้มไปทั่ว ช่างไม่น่าดูเอาเสียเลย พ้นรั้วเข้าไป จึงได้เห็นว่ามีพี่น้องผองนักท่องเที่ยวและแฟนๆของครอบครัว นิโคล-ออย หนุ่มฝรั่งเศสและสาวเชียงใหม่ เข้าแถวเรียงคิวกันยาวเหยียดอย่างไม่น่าเชื่อเลยทีเดียวซึ่งมีทั้งฝรั่งต่างชาติ มีทั้งหนุ่มสาวเยาวชนรุ่นใหม่ชาวไทย และมีทั้งผู้สูงวัยทั้งไทยและเทศ
เบื้องหน้าเป็นศาลาโล่งๆ มีม้านั่งแบบยาวเต็มศาลาสองฟาก เลยไปเป็นลานโล่งๆใต้ร่มเงาแมกไม้รายล้อมด้วยโต๊ะพับได้ หนุ่มสาวชาวฝรั่งและสาวไทยช่วยกันเรียงของขาย มีศาลาหลังเล็กๆอีกหลังตั้งอยู่ ฝรั่งอั้งม้อนั่งสุมกันอยู่ เหมือนรอ แสงแดดยามเช้าส่องลอดเรือนยอดต้นไม้และต้นไผ่ ให้อารมณ์สุนทรีดีทีเดียว
ผมประมาณเอาว่าเป็นชุมนุมเขยฝรั่งต่างชาตินานาเผ่าพันธุ์มารวมตัวกันขายของกินที่เกี่ยวเนื่องกับขนมปังสด เมียสาวไทยอุ้มลูกบ้าง จัดของเตรียมขายบ้าง ช่างน่ารักและมีชีวิตชีวาไปอีกมิติหนึ่ง เป็นวิถีชีวิตที่แปลกไปจากชีวิตชาวล้านนาทั่วไป เป็นสังคมใหม่ที่เกิดแต่การนิยมชมชอบกินขนมปังสดของเจ้าใหญ่ นานาเบเกอรี่ (Nana Bekery)
“ที่นี่เขาเรียกว่า นานาจังเกิ้ลนะคะ แต่จะเรียกว่าสวนไผ่ล้อมก็ได้เช่นกันค่ะ” นางสาววันแรกกล่าวแนะนำ
ได้เวลา 08.00 น. ฝรั่งต่างชาติและสาวไทยผู้เป็นเจ้าของกิจการแบกลังสังกะสีใส่ขนมปังสดนานาชนิด มาเรียงบนศาลาหลังแรก ชั่วพริบตาก็วางจนเต็มไปทั้งสองฝั่งที่ม้านั่งยาว นักช็อปและนักชิมตื่นตัว เกิดความเคลื่อนไหวในแถวที่เรียงยาวเหยียด ทันทีที่เจ้าของร้องบอกกว่าว่า เปิดขายแล้วค่า เปิดขายแล้วค่า บรรดานักช็อปก็ทำหน้าที่อย่างรวดเร็ว
มือหนึ่งถือถุงกระดาษสีน้ำตาลชองทางร้าน อีกมือหนึ่งถือคีมคีบขนมปังจากลังสังกะสีใส่ในถุงสีน้ำตาล เกิดความโกลาหลย่อยๆ ผมเดินถอยห่างออกไปเพื่อดูบรรยากาศ มองไปรอบๆอย่างคนช่างสังเกตเพื่อเก็บภาพและความรู้สึกเอาไว้เขียน ถ่ายรูปไปตามหน้าที่หลักและไม่ลืมที่จะเดินไปชมการช็อปของแต่ละคน
บอกตามตรงนะครับว่า ผมเป็นคนไทยไม่กินขนมปังเหล่านี้ กินก็แบบเสียไม่ได้หรือแค่อยากลอง ผมเป็นชายชราที่เปรียบดังไม้แก่ดัดยาก กินแต่ข้าวกับน้ำพริกสารพัดชนิดอย่างชายชราไทยพันธุ์แท้ แล้วก็ไม่เคยดัดจริตทำทีว่านิยมกินขนมปัง แต่ในหน้าที่นักเขียนผมจึงเข้ามาเกี่ยวข้องอย่างหลักเลี่ยงไม่ได้ เรื่องราวแปลกและดีเด่นเช่นนี้ หาไม่ง่ายนัก
นี่คือวัฒนธรรมใหม่ของสังคมคนรุ่นใหม่ที่ค้นหาแหล่งกินที่ชื่นชอบผ่านสื่อออนไลน์ เป็นความวาดหวังของเธอแม่สาวน้อยแรกดรุณเจ้าของแผนการเดินทางกว่า 1000 กิโลเมตร
เป็นรสนิยมใหม่ของเธอและเพื่อนร่วมสวนไผ่ล้อม กลิ่นหอมของขนมปังหลากหลายชนิดที่ตั้งวางให้เลือกนั้น นานาจิตตังว่างั้นเถอะ
โลกเปลี่ยนไป สังคมเปลี่ยนไป วัฒนธรรมการกินก็เปลี่ยนไป เป็นการผสมผสานของชนชาติที่แตกต่างอย่างที่กล่าวกันว่า โลกวันนี้แคบลงไปแล้วนะ ลุง
ขนมปังที่วางขายวันนั้น ได้แก่ Croissant, Brioche, Quiche, Baquettes, Sour Dongh ฯลฯ ที่ได้รับคำแนะนำว่าอร่อยขึ้นชื่อได้แก่ ครัวซอง ช๊อกโกแลด ไส้กรอกบร๊าทเวอร์สหมูต้มขาว พิซซ่า พายอัลมอนด์ ฯลฯ
สนใจถามได้จ้า 086-5865405