อบ เสียงทอง พระนักเทศน์วัดกกไม้แดง โดย ธงชัย เปาอินทร์ เรื่อง-ภาพ

อบ เสียงทอง พระนักเทศน์วัดกกไม้แดง  

                                                                             โดย ธงชัย เปาอินทร์ เรื่อง-ภาพ

             ถ้ากล่าวถึงวงการพระนักเทศน์ที่มีชื่อเสียงโด่งดัง ไม่มีพุทธศาสนิกชนคนใดไม่รู้จัก อบ เสียงทอง หรือเสียงหวาน พระนักเทศน์ผู้มีลีลาออดอ้อนด้วยสำเนียงเสียงที่หวานจับใจ แต่ถ้ากล่าวถึงพระนักสร้างคนทั่วไปที่ได้ประสบพบเห็น ก็จะรู้ว่า ท่านนำพาพระที่อุปสมบททั้งพระเก่าและพระใหม่ สร้างพุทธสถานในวัดกันเอง วัดนี้คือวัดกกไม้แดง สัญลักษณ์ตราธรรมจักรบนขอนไม้สีแดง อลังการอยู่ประตูทางเข้าวัด และพระปางไสยาสย์ เห็นได้ง่ายๆจากถนนสายพิษณุโลก-หล่มสัก(12)  

ป้ายสีแดงรูปตราธรรมจักรบนท่อนไม้

           ขณะที่รถยนต์วิ่งไปตามถนนสาย 12 มุ่งหน้าไปทางพิษณุโลก ผมเหลือบไปเห็นตราธรรมจักรตั้งอยู่บนขอนไม้สีแดงและพลันก็เห็นพระนอนหรือพระปางไสยาสย์องค์โต ผมเลี้ยวรถยนต์เข้าจอดเพื่อจะลงไปกราบไหว้ด้วยความรู้สึกว่า น่าเลื่อมใส ทำไมจึงชื่อว่าวัดกกไม้แดง วัดนี้มีความเป็นมาอย่างไรหรือ ช่วงเวลานั้นเย็นย่ำตะวันรอนๆแล้ว แสงน้อยลงไปมาก ภาพที่ได้จึงได้อย่างที่เห็น  เดี๋ยวจะหาว่ามีฝีมือเพียงเท่านี้หรือ แฮะๆ

                         พระปางไสยาสย์ เริ่มสร้างด้วยเงิน 2 หมื่นเสร็จที่ 2.2 ล้านบาท

          ผมเดินเข้าไปสอบถามชาวบ้านที่จัดของมาขายในวัด ด้วยว่าวันนี้เป็นวันลอยกระทงประจำปี ได้ความว่าเจ้าอาวาสกำลังไสไม้อยู่หน้ากุฎี ผมจึงเดินเข้าไปนมัสการพร้อมกับถวายนามบัตรให้ท่าน แล้วเรื่องเล่าจากปากคำของท่านเจ้าอาวาสก็พรูออกมาด้วยความพิสุทธิ์ เป็นความเรียบๆที่ไม่ได้แต่งแต้มสีสัน แต่มีความเป็นสัจจะวาจาอยู่แม่นมั่น

พระสังกัจจายนะองค์โต บูชาแล้วร่ำรวยมีความสุข

           เดิมอาตมาชื่อ อบ แสงเงิน  บ้านเกิดอยู่อำเภอบรรพตพิสัย จังหวัดนครสวรรค์  ช่วงหนุ่มๆชอบร้องรำทำเพลง เป็นกองเชียร์รำวงไปทั่ว เคยชนะการประกวดร้องเพลงมากกว่า 10 ครั้ง โดยใช้ชื่อว่า เสกสรรค์ ขวัญบรรพต  จนได้เวลาแต่งงาน คิดว่าน่าจะจบสิ้นชีวิตหนุ่มเสียละ แต่แล้วก็ไม่เข้าใจกัน อยู่กันไปก็รังแต่จะวุ่นวาย จึงได้เลิกรากันไปในที่สุด

                                       พระเณรต้องปฏิบัติพัฒนาวัด

            อาตมาออกบวชเป็นพระตั้งแต่ปีพ.ศ.2532 มีพรสวรรค์เรื่องเสียงอยู่เป็นทุนเดิม จึงไปฝึกเทศน์กับพระอาจารย์เหลื่อม ซึ่งเป็นพระนักเทศน์ชื่อดังมากๆในยุคนั้น เสียงเราดี  เสียงเราหวาน  เมื่อเริ่มออกเทศน์ไม่กี่ครั้งก็ดังกระฉ่อนไปทั้งคุ้ง ได้เงินถวายที่ติดกัณฑ์เทศน์ก็เข้ากระเป๋าอาตมาเอง วัดไม่ได้อะไรเลย จนถึงปีพ.ศ.2540 ได้เป็นเจ้าอาวาสวัดกกไม้แดง ตำบลดินทอง อำเภอวังทอง จังหวัดพิษณุโลก ที่นี่แหละ

                             ถ้าจ้าง 7.5 ล้านบาท สร้างกันเอง 2.5 ล้านบาท

             ชีวิตเจ้าอาวาสเริ่มหนักอึ้ง ไหนจะบริหารวัด ไหนจะบริหารพระลูกวัด ไหนจะบริหารชาวบ้านที่มีศรัทธาวัดนี้ 5 หมู่บ้าน ราวๆ 500 กว่าหลังคารเอน เนื้อที่วัดนี้ 23 ไร่ 89 ตารางวา ตัววัดเดิมอยู่ในสุดของเขตวัด ไกลการจราจร ก็เลยย้ายมาสร้างกันใหม่ที่ด้านหน้า ตรงนี้แหละ  หอฉันเก่าหลังนั้นเจ้าอาวาสองค์เดิมสร้างไว้ อาตมาก็ยังรับเทศน์ไปทั่วอยู่สะสมเงินทองได้ไม่น้อย  แต่ไม่ค่อยได้อยู่วัดนัก ไตร่ตรองแล้วไม่ดีแน่ จึงลดงานรับนิมนต์

              ลวดลายตามใจพระผู้สร้าง ไม่งดงามแต่วัตถุประสงค์สำเร็จเป็นศาลาการเปรียญ

            พระลูกวัดมี 17 องค์ ทุกองค์ต้องช่วยกันสร้างพุทธสถาน โบสก์ที่เห็นอยู่ทุกวันนี้ สร้างด้วยพระลูกวัดและอาตมา ถ้าจ้างก็ 15 ล้านบาท จะไปหาเงินที่ไหน ตัดใจสร้างกันเอง เช่าพิมพ์ลวดลายปูนปั้นเขามา 50,000 บาท แล้วก็ขอให้เขามาช่วยดูเวลาติดตั้งว่าถูกต้องหรือไม่ หมดเงินสร้างโบสก์ไป 3.5 ล้านบาท ระหว่างที่ลงมือสร้างก็บอกบุญญาติโยมไปเรื่อยๆ เช่นขาดปูนนะ ใครจะเป็นเจ้าภาพ ขาดอิฐนะใครจะรับ นั่นแหละที่ญาติโยมร่วมใจบริจาค ต้องลงมือสร้างให้เห็นๆ

บุญเดือนเพ็ญ โยมคนใดมีกิจธุระก็มาถวายผ้าป่าเสียก่อน

            ต่อมาก็สร้างศาลาการเปรียญสีฟ้าสดใสที่เห็นอยู่นั่นแหละ ดูใกล้ๆจะเห็นเลยว่า ช่างไม่มีฝีมือเลย พระบางรุ่นที่เข้ามาบวชฉาบปูนไม่เป็น จับเฟี้ยมไม่เป็น หล่อเสาก็ไม่ตรง ก็เลยตัดใจว่า ไหนๆมันก็ไม่มีทางสร้างได้อย่างช่างมืออาชีพ จึงแบ่งหน้างานกันไป องค์ไหนสร้างช่องไหนก็สร้างไปเลยจะฉาบปู้นไม่เรียบหรือจะทาสี วาดลายอย่างไรก็เอาตามกำลังความสามารถ เสาไม่ตรงหรือก็ทำเป็นเสาตอไม้ กลายเป็นสวยดีเหมือนกัน ศาลาการเปรียญหลังนี้ถ้าจ้างก็ต้องใช้เงิน 7.5 ล้านบาท แต่สร้างกันเองหมดไปแค่ 2.5 ล้านบาท 

 โบสก์ฝีมือพระล้วนๆสร้างนาน 28 เดือน

            คราวนี้สร้างพระนอนหน้าวัด เริ่มต้นที่มีเงินอยู่ 2 หมื่นบาทแค่นั้นสร้างไปชาวบ้านเห็นก็ทำบุญสมทบเข้ามา จนหมดไป 2.2 ล้านบาท องค์พระปางไสยาสน์จึงแล้วเสร็จ  พระสังกัจจายนะก็ค่อยๆสร้าง แต่ด้วยช่างฝีมือตัวจริงก็เลยงดงามกว่าสิ่งก่อสร้างอื่นๆ  หลังสุดนี่กำลังสร้างกุฎี คราวนี้ใช้เงินของอาตมาที่ได้จากการเทศน์ หมดไป 5 แสนบาทเศษๆ ช่างฝีมือก็พระลูกวัดกับอาตมาตามเคย คิดว่าบวชมา 20 พรรษา อายุ 49 ปีแล้ว คงจะอยู่ไปจนกว่าจะมรณะ

                    พระประจำวันเกิด                                      สงบงาม

           บางครั้งหาเงินทำบุญไม่ได้อาตมาก็ไป "กู้สัจจะ" เอากับชาวบ้านร้านตลาดเขา ด้วยความมุมานะและมีสัจจะ จึงได้เงินมาสานงานจนสำเร็จ 

           ต่อคำถามที่ว่าเมื่อไปเทศน์ เทศน์บทไหนหรือที่มีชื่อเสียงมากๆ พระอาจารย์อบตอบว่า กัณฑ์มัทรี  ผู้คนจะแห่แหนกันมาเต็มศาลาหลังนี้ แต่หลังๆมานี้เทศน์สอนนาค พยายามลดบทบาทลงจะได้จำวัดมากขึ้น ได้อยู่วัดเป็นหลัก และก่อสร้างๆๆ อาตมาชอบสร้าง กระทงที่เห็นนั้นพระเณรช่วยกันทำ มีทั้งกระทงโมและกระทงใบตอง ลอยหน้าองค์พระนอน เช้าเราก็เก็บออก เหมือนบูชาเทียนหน้าองค์พระ ทำไว้เพียง 500 กระทง ก็เป็นอีกทางหนึ่งของการหาเงินบำรุงวัด จะได้รบกวนญาติโยมน้อยลงหน่อย

 พระอาจารย์อบ เสียงทอง กับกระทงพระทำพระขายได้เงินบำรุงวัด

           เดี๋ยวจะเข้าทำนอง "ปีนี้ข้าวในนาได้ดี ถ้าหนูไม่มาพระไม่ขอ" ละเจ็บ (พี่ชายผมเคยว่าอย่างนี้)

           พระอาจารย์ได้รับฉายาว่า อบ เสียงทอง สมณศักดิ์ พระครูสถิตจันโทภาส ตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดกกไม้แดง ไม่เชื่อว่าเรื่องที่เล่ามานี้จริงหรือเท็จก็ขอเชิญไปกราบไหว้ท่านดู โทรมือถือ 081-0419427 รับเทศน์มหาชาติ  ชาดก  ทำขวัญนาค และเทศน์แจ้ง พระอาจารย์มีคติพจน์ในการบริหารพระลูกวัดและญาติโยมด้วยปิยะวาจา ไม่ดุด่าว่าใคร เอ้า พระนักด่าทั้งหลายจำไว้บ้างก็ดี จะได้มีโยมอุปัฏฐากมากหน่อย