นิทานเรื่องพ่อลูกสามกับงานฉลองบริษัท 50 ปี

                   ลูกชายคนสุดท้อง ร่างกระทัดรัดฉบับกระเป๋าเลย หน้าตาท่าทางบอกแววเฉลียวฉลาด กริยามารยาทอ่อนน้อมนุ่มนวล ทีท่าเช่นนี้เป็นนักประนีประนอมความได้เยี่ยม แต่คราใดที่ได้เวลาต้องใช้ความรุนแรงก็ได้เห็นกันเสมอในครอบครัวว่าไม่ยอมใครง่ายๆเลยทีเดียว ลูกชายคนนี้ ถนัดเป็นพิเศษกับงานการพัฒนาธุรกิจการค้า การประสาน การจัดหาแต่ละก้าวๆอย่างสุขุมที่จะเติบโต พ่อพินิจพิจารณาแล้วก็ว่า ดี และเชื่อมั่นสติปัญญา

                     ลูกชายสามคนกับพ่อนักธุรกิจที่มีกิจการมากมายขุมทรัพย์มหาสมบัติของตนจะฝากฝีมือกับใครได้ ลูกทั้งสามคนก็ดูจะน่าเชื่อถือไปทั้งหมด ทุกคนปราถนาดีที่จะขอเข้ามาช่วยการบริหารกิจการ พ่อดีใจและภาคภูมิใจอย่างยิ่ง สมบัติที่มีอยู่ทั้งหมดให้ผลผลิตสูง เป็นกิจการที่ทำกำไรให้ลูกทั้งสามคนได้แน่นอน หากมีโอกาสได้แสดงความสามารถ

                      วันหนึ่งเมื่อปี 2537 ลูกชายคนโตเข้ามาขอพบแล้วเอ่ยว่า บริษัทของเราก็มีอายุจะปีที่ 50 แล้ว ที่บริษัทยั่งยืนมาได้ถึงปานนี้ก็ด้วยความสามารถของพ่อแท้ๆ ลูกจะขอรับผิดชอบเพื่อให้พ่อได้พักผ่อน และรอรับเกียรติยศในงานเฉลิมฉลองที่บริษัทของเราครบ 50 ปี ลูกตั้งใจจะเชิญชวนพรรคพวกร่วมกัน เพื่อขยายงานเป็นเกียรติยศให้แก่พ่อให้ได้ในวงเงิน 15,000 ล้านบาท ไม่มีต่ำกว่านี้ มีข้อแม้ว่าจะต้องขอบริหารบริษัททั้งหมด พร้อมกับของบสนับสนุนปีแรก 570 ล้านบาท

                      พ่อพิจารณาแล้วก็ตกลงยินยอม ให้เวลา 3 ปี พร้อมรอยยิ้มที่ภาคภูมิใจยิ่งกับข้อเสนอ ท่ามกลางความอิดฉาริษยาจากลูกๆอีกสองคน ซึ่งเฝ้ามองว่า ไม่น่าจะเป็นไปได้ เวลาล่วงเลยมา 1 ขวบปี ลูกชายคนโตบริหารบริษัทด้วยลักษณะงานโชว์เต็มกำลัง แต่แล้วก็เกิดความผิดพลาดใหญ่หลวง จนเป็นข่าวเกรียวกราวว่า มีการเล่นไม่ซื่อในกิจการ จนเกิดความเสียหายยับเยิน เงินก้อนโตที่พ่อให้ไว้ก็ละลายไปแทบสิ้น เหตุเกิดจากการวางแผนผิดพลาด และอำนาจแฝงเร้น

                       พ่อตัดสินใจให้ลูกชายตนโตหยุดการบริหาร แล้วให้ลูกชายคนรองเข้ามาทำการแทน ผลของการวิจัยประเมินผลพบว่า สาเหตุที่เกิดความผิดพลาดมีเหตุมาจาก ความหละหลวมของแผนการที่วางใจคนมากเกินไป เกิดจากความไม่สามัคคีในหน่วยงานย่อยของบริษัท อำนาจแฝงมีอิทธิพลเหนืออำนาจบารมี กำหนดเป้าหมายสูงเกินไปไม่สัมพันธ์กับช่วงเวลาที่สั้นเกินไป

                          เมื่อได้ผลสรุปเช่นนั้นแล้ว ลูกชายคนที่สองก็นิ่งเฉย แม้ว่าเวลาที่ก้าวล่วงมาใกล้จะถึงงาน 50 ปีก็ตาม เพราะว่าความคิดเริ่มงานนั้นมันมันสมองของพี่ชายคนโต เรื่องอะไรจะทำให้ได้หน้า สู้ปล่อยให้ล่มจมต่อไปและเสียความรู้สึกของพ่อและบริวารมิดีกว่าหรือ เป็นการทำลายเครดิตกันทางอ้อม หากเป็นเช่นนั้นแล้ว ความผิดจนพ่อเสียใจก็เกิดขึ้น พี่ชายคนโตหมดหวังครองสมบัติแน่ๆแต่กระนั้น ลูกชายคนที่สองก็พยายามที่จะของบประมาณเพิ่มเติมเพื่อบริหาร แต่อดครับพ่อไม่ให้

                            ในที่สุดพ่อทนดูพฤติกรรมความไม่ปรองดอง และสามัคคีของลูกชายไม่ได้ จึงตัดสินใจอีกครั้งกับความหวังใหม่ ให้ลูกชายคนที่สามซึ่งมาแววนักธุรกิจเต็มตัว ความหวังครั้งนี้พ่อหวังว่า จะสามารถเฉลิมฉลองบริษัทครบ 50 ปีให้ได้ด้วยความสง่าผ่าเผย งานบริหารต่างๆยกให้หมด พ่อนั่งยิ้มรอว่า คราวนี้ท่าจะไม่ผิดหวังและคงได้ฉลองบริษัทครบ 50 ปีแน่นอน ก่อนจะแก่ตายไปเสียก่อน

                             ลูกชายคนที่สามบริหารบริษัทไปได้ไม่ทันไร เกิดเหตุการณ์ร้ายจากภัยธรรมชาติตลอดเวลา เดี๋ยวเกิดอุทกภัยน้ำท่วมใหญ่ กิจการบริษัทแทบหยุดชะงัก บริษัทย่อยๆรวนกันไปหมด ปัญหาเกิดขึ้นไม่เว้นแต่ละวัน ประเดี๋ยวก็ประท้วง ประเดี๋ยวก็เดินขบวน ลูกชายคนที่สามวิ่งแก้ปัญหาตลอดเวลา จนลืมไปแล้วว่า จะใกล้เวลาครบรอบฉลองอายุบริษัทครบ 50 ปี

                             พ่อนั่งมองเหตุการณ์และวิเคราะห์เรื่องราวต่างๆไปด้วยความเป็นห่วง ถึงแม้ว่าการเฉลิมฉลองบริษัทอาจไม่สำเร็จในคราวครบ50 ปีแต่ก็น่าจะมีการวิเคราะห์วิจัยประเมินผลโครงการให้ได้มีการปรับปรุงแผนการ และพัฒนารูปแบบการบริหาร เพื่อบรรลุวัตถุประสงค์และเป้าหมายหลักให้ได้ ก็ยังดีกว่าการปล่อยให้เหตุการณ์เป็นไปตามยะถากรรม พ่อพูดไม่ได้ พ่อบอกก็ไม่ได้ เพราะว่ามันเป็นสัญญาลูกผู้ชาย ที่ลูกๆให้ไว้ เป็นความหวังของพนักงานทั้งบริษัทและรอลุ้นอยู่ทุกเวลา

                             วันเวลาล่วงเลยมา จนเหลือเวลาอีกไม่กี่เดือนก็จะครบกำหนดการณ์ที่ได้รับรู้แผนการต่างๆกันอยู่ รู้อยู่แก่ใจทุกคน รู้แล้วเพิกเฉย รู้แล้วถือว่าไม่ใช่ความคิดของตน รู้แล้วปล่อยให้เกิดความเสียหาย รู้แล้วสักแต่ว่าทำๆกันไปให้ได้ชื่อว่าได้ทำ แต่เพราะว่าความผิดพลาดของพี่ชายทั้งสองคน จึงเกิดความเสียหายเช่นนี้ขึ้น เหตุเกิดซ้ำสองซ้ำสามเช่นนี้ ไม่ว่าๆจงใจจะเรียกว่าอะไร

                            ในแผนการเดิมที่กำหนดไว้ ลูกชายคนโตตั้งใจจะทำให้แก่พ่อ เพื่อเทิดทูนพ่อแสดงพลังความสามารถ จงรักภักดี และเพื่อผลประโยชน์ของคนทั้งบริษัท จักได้ภูมิใจ แต่เพราะอำนาจแฝงเร้นหลายประการ จึงประสบความล้มเหลวอย่างไม่น่าเชื่อ ลูกชายคนที่สองรับงานต่อก็ปล่อยเลยไปเหมือนไม่ใช่หน้าที่ ก็ทำเหมือนกัน เดินทางไกลร้องเพลงเล่น จนกระทั่งหมดเวลาเพราะว่าพ่อตัดสินใจครั้งใหม่ เรื่องจึงจบไม่ลง

                            ลูกชายคนสุดท้องเป็นความคาดหวังของพ่อว่า จะได้คนใจกว้าง สมองใส ใจกล้า และมีความสามารถเข้ามาทำให้แผนการเดิมบรรลุผล หนาวนี้ลูกชายคนที่สาม พ้นจากภาวะน้ำท่วมแล้ว หากมีเวลา ช่วยหันมามองดูหน่อยสิว่า ในวาระครบ 50 ปีบริษัทครั้งนี้(ธันวาคม 2539)จะทำตามแผนการเดิมของพี่ชายคนโตเพื่อพ่อ หรือจะเลิกเพื่อสร้างเรื่องราวใหม่ให้แก่พ่อ หรือว่าจะปล่อยให้พ่อต้องเสียใจ คิดดูดีๆ

                             เรื่องนี้ดังไปทั้งโลกแล้ว บรรดาบริวารรอฟังอยู่ทุกคน หรือว่าจะเป็นดังที่โบราณเคยว่าไว้ พ่อแม่มีลูกหลายคนยังเลี้ยงได้ แต่พ่อมีเพียงคนเดียวลูกเลี้ยงไม่ได้ ก็ให้มันรู้ไป