กรุงเทพเศร้าแล้ว..สาวเอ้ย โดยสาวภูไท

กรุงเทพเศร้าแล้ว....สาวเอ้ย

“สาวภูไท”

                ใครที่เติบโตมาในสิ่งแวดล้อม วัฒนธรรมลาวอีสานในทศวรรษก่อน ๆ  คงเคยได้ยินได้ฟัง ได้ร้อง กลอนลำ  หรือ บทผญาภาษิต  ที่ร้องกันติดปากบทหนึ่งอยู่บ้างหรอก  นั่นคือ

ฟุตบาทมีให้เดิน..ย่ำไปในน้ำเน่าเหม็น แจ่ก็ยังดีกว่าคนปากเหม็น

                        เวียงจันทน์เศร้า                      

แล้ว...สาวเอ้ยอย่าฟ้าวว่า

มันสิโป้บาดหล่า

บักแตงช้าง  ... หน่วยปลาย

....

เวียงจันทน์ฮ้างสิเป็นโพนขี้หมาจอก

บาดห่าบางกอกฮ้างสิเป็นหม่องกระต่ายนอน

รถเมล์ยังตรอมตรม ผู้โดยสารจะต้องตรมตรอม

        เป็นบทกลอนที่ผ่องถ่าย  สืบทอดต่อกันมาตั้งแต่ยุคบ้านเพเมืองพัง  ครั้งเวียงจันทน์หม่นเศร้าเซาซบ ด้วยถูกข้าศึก ศัตรูเผาทำลาย  ผู้คนทั้งหลายถูกกวาดต้อน  ที่เหลือก็แตกฉานซ่านกระเซ็น  กระเด็นกระดอนซอกซอนเข้าอยู่ตามบ้านเล็กเมืองน้อยทั้งสองฝั่งโขง  ทั้งที่เป็นแผ่นดินอีสานในปัจจุบัน  และยังอยู่ในแดนลาว

เห็นไหม แม้กรุงเทพก็ต้องโดนเท่าเทียมกัน

 ความนัยของบทกลอนนี้บ่งบอกถึงความไม่สิ้นหวัง  ว่าแม้เวียงจันทน์ที่เคยรุ่งเรืองเหลืองเลื่อมจะต้องเศร้าหมองในวันนั้น  ก็อย่าเพิ่งย่ำยีด่าว่านะน้องสาว  (อย่าฟ้าวว่า)  มันยังจะกลับเติบโตในภายหลัง(มันสิโป้...เติบโต , บาดหล่า ...ตอนท้าย) เหมือแตงช้างลูกปลายเถา(ที่เหลือลูกสุดท้ายจึงลูกใหญ่กว่า) 

รถยนต์ที่เคยได้รับการทะนุถนอม ต้องตากแดดแดงแจ๋

ท้ายบทกลอนยังมีคำทำนายกลาย ๆ เปรียบเปรยว่า  เมื่อเวียงจันทน์ร้างยังกลายเป็นภูเขาย่อม ๆ พอที่หมาจิ้งจอกจะอยู่อาศัย(โพน...กองดินสูง ๆ หรือภูเขาย่อม ๆ)  แต่ครั้นบางกอกร้างระวังจะเหลือแค่ให้กระต่ายซุกหัวนอน 

กระดูกบรรพบุรุษก็ยังต้องเดือดร้อนนอนแช่น้ำเน่า

ที่คิดถึงบทกลอนนี้ขึ้นมาก็ด้วยสถานการณ์ของบางกอกตอนนี้มันยิ่งกว่าสงครามแล้ว  เป็นสถานการณ์ที่คนไทยทั้งปวงควรหันมาร่วมมือร่วมใจกอบกู้  ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน   แต่ที่เห็นทุกวี่ทุกวันคือการแว้งกัดของคนสองฝั่งฝ่าย กระพือข่าวความเลวร้าย  ตอกย้ำความหวาดกลัวของสถานการณ์จนผู้คนที่รับกรรมทุกข์ระทมจากความสูญเสียอยู่แล้วให้สิ้นหวัง ไร้หนทาง เกิดความเครียดสะสมบ่มหนองไว้ในอกพร้อมจะแตกระเบิดออกมาทุกนาที

รอคิวโดยสาร เรือ

กรณีนายเอกยุทธผู้หนีแชร์  อาศัยเวลาหมดอายุความกลับมาเชิดหน้าสุขสบายในสังคมไฮโซ(จอมปลอม)ของไทย ใช้ปากไม่มีหูรูดย่ำยีผู้หญิงชาวเหนือนั้นก็เป็นส่วนหนึ่งของสังคมที่บ่มหนองเน่าเฟะอยู่ภายในขณะนี้ 

ผู้คนต้องเดือดร้อนถึงอพยพ..ไปนอนไกลและลำบาก

เอกยุทธเป็นเพียงตัวแทนของคนไทยผู้ถือดี  หลงตัวเอง  ของชัยชนะในอดีตที่เคยยึดเขาเอามาเป็นข้า เป็นส่วย   บรรพบุรุษของเอกยุทธได้ถ่ายทอดความหลงตัวเอง ดูถูกคนเชื้อชาติเหล่านั้นไว้ให้เขาจนเกาะลึกอยู่ในก้นบึ้งของหัวใจอันลำพองมืดบอด  และเหี้ยมโหด   

“ไอ้เสี่ยว”

“ไอ้ลาว ไอ้เขมร ไอ้ลูกข้าวเหนียวไม่มีดั้ง”

“ไอ้เจ๊ก  ไอ้แกว”

“นางดอกคำไต้”

“ไอ้สะตอ”

ฯลฯ

นี่แหละรัชโยธินถิ่นคนกรุงเทพ

ล้วนเป็นคำที่แสดงการดูถูกของคนที่คิดว่าตัวเท่านั้นเป็นไทยกลางที่มีศักดิ์และศรี(สี)เหนือกว่าคนภาคอื่น  ที่พูดภาษาอื่น 

อย่าไปโกรธเคืองเอกยุทธเลย  เพราะเขาเป็นเพียงผู้หนึ่งในจำนวนมากมายของสังคมไทย  ที่พ่นคำพูดเหล่านั้นเพื่อสะสมบ่มเพาะให้เป็นหนองในหัวอกของผู้คนที่ปัจจุบันคุณก็ดูไม่ออกหรอกว่าใครบ้างมีบรรพบุรุษเป็นคนเหล่านั้นที่คุณดูถูกเขา 

ระวังเถิด  เมื่อครากรุงเทพเศร้ามันจะเป็นแค่ที่ให้กระต่ายดิ้นตาย

ปล่อยให้เอกยุทธตายไปเองเถิดนะ

แม้แต่น้องหมาก็เดือดร้อน ต้องอพยพ

ประวัติเอกยุทธ

นายเอกยุทธ อัญชันบุตร หรือ จอร์จ ตัน นักธุรกิจการเงินและอสังหาริมทรัพย์ เป็นเจ้าของเว็บไซต์ ไทยอินไซเดอร์ ซึ่งต่อต้านรัฐบาลทักษิณ ชินวัตร ในอดีตเคยต้องคดีแชร์ชาร์เตอร์ และกบฏทหารนอกราชการ เมื่อ พ.ศ. 2528 และหลบคดีออกนอกประเทศ เพิ่งจะเดินทางกลับประเทศไทยหลังจากคดีหมดอายุความแล้ว

ประกาศจับเอกยุทธ อัญชันบุตรในอดีต

เอกยุทธ อัญชันบุตร เกิดเมื่อ เดือน มิถุนายน พ.ศ. 2502 เป็นบุตรคนที่ 3 จากจำนวน 5 คน ของ ร้อยโทแปลก อัญชันบุตร และนางนันทา ฉัตรกุล ณ อยุธยา ศึกษาที่โรงเรียนแม้นศรีวิทยา โรงเรียนเทพประสาทวิทยา และเรียนไฮสกูลที่เมืองโอมาฮา มลรัฐเนแบรสกา สหรัฐอเมริกา กลับมาทำธุรกิจรับเหมาก่อก่อสร้างกับพี่ชาย และไปเรียนต่อด้านเศรษฐศาสตร์การเงิน การคลังที่มหาวิทยาลัยแปซิฟิก ฮาวาย พร้อมประกาศไฟเขียวให้กลุ่มสตรีทั่วประเทศ ตอบโต้ และเข้าแจ้งความเอาผิด

เมื่อวันที่ 4พ.ย. ที่หอประชุมโรงเรียนสุรวิทยาคาร อ.เมือง จ.สุรินทร์ นางลัดดาวัลลิ์ วงศ์ศรีวงศ์ ประธานเสียงสตรี พร้อมด้วยกลุ่มเสียงสตรีจากหลายจังหวัดและประธานเสียงสตรีภาคกลาง ได้ร่วมกันแถลงข่าวตอบโต้ กรณีที่นายเอกยุทธ อันชัญบุตร ได้พิมพ์ข้อความลงในเฟชบุ๊ค ซึ่งข้อความดังกล่าวถือเป็นการดูหมิ่นศักดิ์ศรีของสตรีอย่างรุนแรง^[1]