หน้าแรก
เว็บบอร์ด
บทความ
รวมรูปภาพ
ติดต่อเรา
ข่าวสาร
ฤาษีแห่งเลตองคุตอน5.
ยุวชนคนกะเหรี่ยง บริสุทธิ์และน่ารัก
โดยธงชัย เปาอินทร์ เรื่อง-ภาพ
วันแรกที่รถยนต์พาผมเข้าไปถึงหมู่บ้านเลตองคุ สิ่งที่ได้เห็นแล้วเกิดความรู้สึกเอ็นดู เหมือนว่ามีความผูกพัน นั่นคือเหล่าเด็กๆที่แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าประจำเผ่าและตามวัยของเขา ขะมุกขะมอม กระดำกระด่าง บ้างก็ถึงกับแก้ผ้าล่อนจ้อน รอยยิ้มเมื่อเราสบตาและเสียงหัวเราะเมื่อเราเหย้าแหย่ด้วยกริยาหน้าตาทะเล้นๆ พักเดียวที่เราจอดรถยนต์และเตรียมเต็นท์นอน เขาและเธอวิ่งเล่นอยู่รอบๆ ตามประสาเด็กๆ ดูช่างบริสุทธิ์และน่ารักด้วยวัยและธรรมชาติที่เป็นไป
หัวเราะบริสุทธิ์สดใสได้ใจเลย
ตะวันลับขอบฟ้าไปแล้ว ผมอาบน้ำแต่งตัวเตรียมไปกินอาหารมื้อค่ำที่ห้องอาหารของโรงเรียน อากาศเย็นตัวลงทุกนาที ผมเดินผ่านกลุ่มเด็กๆที่ยังเล่นกันอยู่ นึกในใจ เขาคงยังไม่หิวข้าว แต่ผมคนเบาหวานหิวแล้ว ไปถึงจึงได้เห็นว่าทุกคนกินกันอยู่ อ้าว เรามาช้า
ระหว่างที่นั่งกินข้าว เหลือบไปเห็นเด็กๆอีกกลุ่มหนึ่งซึ่งโตกว่าเด็กๆกลุ่มนั้น ดูท่าทางน่าจะเป็นนักเรียนชั้นประถม ความสนใจของเขาอยู่ที่ทีวีดาวเทียม อันเป็นความบันเทิงสิ่งเดียวในทิวเขาไกลโพ้นจนติดชายแดนเมียนมาร์
แอคชั่น เขารู้ได้ไง
ตื่นเช้า อากาศยังเย็นอยู่ หมอกไล้ไปทั่ว สลัดตัวเองออกจากความงัวเงียแล้วก็ไปห้องสุขา เตรียมพร้อมก็ออกจากเต็นท์ ทันใดก็ได้พบกับรอยยิ้มอ้าซ่าของเหล่าเด็กๆ ผมกดชัตเตอร์เพื่อบันทึกภาพน่ารักๆไว้
บนเรือนร่างที่ผายผอม เกร็ง ใบหน้ามอมแมมด้วยคราบไคล แต่รอยยิ้มพิมพ์ใจเหลือประมาณ บางคนเล่นเป็นทะเล้นน่ารัก ทำทีแอคชั่นเหมือนเด็กๆในเมืองที่เจริญแล้ว เขาทำเป็นได้อย่างไร ใจสงสัยไม่สร่างซา
หลังอาหาร เราเดินไปตามถนนในหมู่บ้าน เด็กๆกลุ่มหนึ่งยังเดินตามพวกเราไปเรื่อยๆ เราคือสิ่งแปลกปลอมสำหรับเขา หรือว่าเขาที่เป็นสิ่งแปลกตาที่เราไม่เคยเห็น สรุปได้ว่า เราต่างก็เป็นสิ่งแปลกตาของกันและกัน
เมื่อเดินไปทางไหนก็จะได้เห็นต้นหมาก อันเป็นผลิตผลของหมู่บ้าน กินและขายเป็นสินค้า กะเหรี่ยงทั้งหญิงชายล้วนกินหมากปากดำปื๋อ ฟันดำ เขาว่า กะเหรี่ยงแท้ต้องย้อมฟัน สาวใดหนุ่มไหนฟันขาวจะมองดูไม่งดงาม ต้องฟันดำ แปลกดีไหม
เล่นกันมันไหมล่ะ
ธรรมชาติ
วัฒนธรรมการกินหมากของชาวกะเหรี่ยงแปลกแตกต่างไปจากการกินหมากและพลูของแม่ผม คนอ่างทอง แล้วจะได้เล่าให้เห็นข้อแตกต่างในตอนต่อๆไป
เด็กๆที่เดินตามไปท้ายหมู่บ้าน บางคนแต่งตัวเรียบร้อย บางคนแต่งตัวสบายๆตามใจฉัน แต่วันนี้ไม่มีคนไหนแก้ผ้า ด้วยว่าขบวนผู้คนเดินไปมากมายหลายกลุ่ม เด็กๆก็ยังเป็นเด็กๆ วิ่งเล่นกันไป ไล่กวดกันบ้าง ปีนต้นไม้ไต่ง่ามมะพร้าวบ้าง
ชุดเชวาสีขาวขลิบชมพู หมอง
ใครที่ไม่เคยเห็นเด็กๆบ้านป่าเมืองดอย เผ่ากะหรี่ยง ลัทธิฤาษี ก็ชมได้เต็มที่ ฟรี ฮา เด็กๆเล็กๆกะเหรี่ยงเหล่านี้จะตัดผมสั้นๆหรือโกนผมกันทั้งผู้หญิงหรือผู้ชาย สวมชุดเชวาสีขาวแถบสีชมพูเหมือนๆกัน วันที่เห็นนี้ยังเหลือร่องรอยของแถบสีชมพูและสีขาวมอๆ นึกดูอีกทีเป็นสีฝุ่นเสียมากกว่าสีขาว ผมเห็นภาพตัวเองเมื่อยังเด็ก ก็มอมแมมไม่ต่างไปจากนี้ มันคือวัฒนธรรมหนึ่งเมื่อถึงวัยเด็ก
แสงแดดยามเช้าเงางาม
เมื่ออายุมากขึ้นต้องเรียนหนังสือและทำงาน การแต่งตัวจึงเปลี่ยนไป แต่เดี๋ยวนี้อายุมากขึ้นเฒ่าชะแรแก่ชราแล้ว กำลังจะกลายเป็นเด็กไปอีกครั้ง ไม่ได้ใส่ใจกับเสื้อผ้านัก ผ้าขาวม้าผืนเดียวก็เทียวไปทั่วหมู่บ้าน ความอายหายไปกับกาลเวลา ความมักง่ายตามมากับวัยที่ไม่รู้จะแต่งไปอวดใคร แก่เสียแล้ว
บริสุทธิ์และน่ารัก
แต่ไม่ใช่ชาวกะเหรี่ยงฤาษีบ้านเลตองคุ ที่ยิ่งแก่ก็ยิ่งต้องแต่งตัวเข้มข้น ผ้าโพกหัวที่คาดผมสีสันแพรวพราว ลวดลายหรือแล้วแต่ฝีมือเมียถักทอให้ มัดเกล้าผมเนียนเนี๊ยบ ใส่โสร่งสีสันสดใส สวมเสื้อผ่าอกผ้าฝ้ายทอมือ คาดผ้าขาวม้าเท่
บก.จำลอง บุญสอง นสพ.โพสท์ทูเดย์ สนุกกับเด็กๆ
อย่างไรก็ดี ได้เห็นความบริสุทธิ์และน่ารักของเด็กๆในบ้านป่าเมืองที่มีวัฒนธรรม ประเพณี และศิลปะ เฉพาะเผ่าพันธุ์แห่งนี้แล้ว ต้องบอกว่า น่าสนใจ
เด็กๆอยากดูรูปตัวเอง
หมาของเธอ
เด็กน้อยในยามอรุณรุ่ง