หน้าแรก
เว็บบอร์ด
บทความ
รวมรูปภาพ
ติดต่อเรา
ข่าวสาร
สิบสองปันนาหงส์ฟ้าพญามังกร
ตอน3. ตลาดสดยามเช้า..น่าชม
โดยอึ้งเข่งสุง-เรื่อง/ภาพ-ธงชัย เปาอินทร์
ถ้าการท่องเที่ยวเป็นอีกมิติหนึ่งของการเรียนรู้วิถีชีวิตและวัฒนธรรมของชนเผ่า ตลาดสดยามเช้า(หรือยามบ่าย)บอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับวัฒนธรรมด้านอาหารการกินได้มากน้อยเพียงใด ที่เมืองสิบสองปันนาดินแดนที่เป็นเขตปกครองพิเศษของชนเผ่าชาวไทลื้อ สื่อถึงวิถีชีวิต วัฒนธรรม ที่คล้ายคลึงกับชาวไทยล้านนา ดุจเมืองพี่เมืองน้องหรือไม่
แม่หญิงชาวไทลื้อ..แต่งชุดสวย
ค่ำวันหนึ่งในช่วงการไปท่องเที่ยวที่เมืองสิบสองปันนาหรือที่ชาวไทยเรียกกันว่าเมืองเชียงรุ้ง ปรึกษากันว่า เช้าตรู่วันรุ่งขึ้นอยากไปเดินเที่ยวดูวิถีชีวิตของชาวเมืองในตลาดสด ตั้งท่ากันดิบดี เตรียมอุปกรณ์ของกล้องถ่ายรูปเต็มที่ นัดแนะกับไกด์สาวชาวไทลื้อเมืองสิบสองปันนา ครั้นถึงเวลานัดหมาย ทุกคนพร้อม ไกด์สาวพาเดินจากโรงแรมไปตามถนนที่มีต้นไม้ใบหญ้าเขียวครึ้มไปทุกแห่ง แสงแดดยามเช้าส่องลอดพุ่มใบช่วยให้ใบไม้เขียวขจี
แม่ค้าชาวไทลื้อ ว่างจะอ่านหนังสือ แม่ค้าหญิงชาวจีนหรือฮั่น
เดินกันสัก 15 นาทีก็เลี้ยวเข้าไปตามซอยหนึ่ง อันเป็นปากทางเข้าตลาดสดยามเช้า ผู้คนเดินกันขวักไขว่ บ้างก็แต่งตัวด้วยชุดไทลื้อ เหมือนผ้าถุงสำเร็จ สีสันสดใส มุ่นมวยผมไว้ท้ายกระหม่อม ละม้ายคล้ายคลึงกับการแต่งตัวของชาวเหนือในประเทศไทย บางคนมาซื้ออาหารสำเร็จ บางคนหิ้วตะกร้าใส่ผักใส่เนื้อหมู หรือวัว หรือปลา เพื่อนำกลับไปทำกินที่บ้าน ไกด์สาวเล่าว่า แม่หญิงที่แต่งตัวด้วยชุดไทลื้อส่วนใหญ่เป็นชาวไทลื้อ และเป็นแม่ค้าขายพืชผักพื้นบ้าน
รังต่อ..มีขายหลายเจ้า เนื้อสัตว์ที่ตากลมหนาวจนแข็ง
ผมเดินดูผักแต่ละชนิด ทำไมคล้ายคลึงกับผักบ้านเราโดยเฉพาะเลยว่าทางภาคเหนือ เช่นมะเขือพวง ผักชะอม ผักชีฝรั่ง หอมแดง กระเทียม สาระแหน่ ผักไผ่ ตะไคร้ ผักคาวตองก็มี ที่แปลกออกไปก็จำพวกสาหร่ายใบเขียวๆหนาๆ ลองกินที่ร้านอาหารเมื่อค่ำวันก่อนแล้ว อร่อยมาก เขามัดรวมกองขายกันในตลาดสด นอกจากพืชผักแล้วก็ยังมีรถด่วนเชียงใหม่ ก็เจ้าหนอนไม้ไผ่ รังต่อกำลังเป็นตัวอ่อน อ้วนขาวน่ากิน ที่ผมชอบใจก็ไก่ในกรง กับนกพิราบในกรง เขากินกันเหมือนบ้านเรานะครับ ภายหลังว่ากันว่านกพิราบมีเชื้อโรคก็เลยไม่มีใครกล้ากิน
ผักไผ่..กินกับลาบคั่ว รากบัวหลวง..กินเป็นยา
สังเกตเห็นว่าแม่ค้าชอบอ่านหนังสือ มีลูกค้าจึงจะเงยหน้าขึ้นมาขาย ว่างก็อ่านหนังสือ หน้าร้านหนึ่งก็ตั้งเหล้าบรรจุไหเล็กๆวางขาย ดูเหมือนว่าจะไม่ผิดกฎหมายใดๆ สาวไทลื้อและสาวจีนที่เป็นแม่ค้าก็พึ่งพากันและกัน มีแถวหนึ่งขายสมุนไพรมากมายเชียว เป็นวัฒนธรรมหนึ่งของการใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่น สาวอาข่าหรืออีก้อโพกผ้าแดงก็มานั่งขายผักกับเขาด้วย
แม่ค้าชาวอาข่า ไก่เป็นๆกับไข่สด
หัวไชเท้าของเมืองนี้มีทั้งสีขาวและสีแดง ดูแปลกๆ บ้านเราไม่เคยนำมาปลูกหรือขาย ก็เพิ่งเคยเห็นที่นี่ จำพวกปลาเขาจะใส่ในถังน้ำมีอ็อกซิเจนให้ด้วย ทุกตัวยังว่ายน้ำคล่องแคล่ว ใครซื้อเขาก็จับชั่งกิโลให้ ที่ดูดารดาดมากก็พริกครับ มีหลายชนิด สีสันชวนกิน แต่ก็ไม่ได้กิน มีอาหารปิ้งย่างหลายอย่าง น่ากินไม่น้อย อาหารสำเร็จประเภททำสุกแล้วก็มีให้เลือกกินได้ตามใจชอบ ผมเห็นต้มขาหมู กระเพาะหมู เป็ดย่าง เป็ดพะโล้ หมูย่าง มีกระทั่งขาไก่ยำ
ยำฝ่าเท้าไก่ แกล้มเมาไถ เด็ดนัก หัวไชเท้าขาวกับแดง
มีกาละมังหนึ่ง แร่ปลาแล้วทาด้วยพริกแดงไปหมด วางขายเป็นของกินสุกแล้ว น้ำพริกก็มีหลากหลายชนิด เสียดายที่ไม่รู้จักชื่อมันเลย อาหารพื้นบ้านเหล่านี้ส่วนใหญ่คล้ายคลึงทางภาคเหนือของไทย มีกลิ่นมะแข่นผสมเป็นเครื่องเทศที่นิยมกันมาก สอบถามราคาก็ไม่แพง เช่นเป็ดย่างตัวละแค่หนึ่งร้อยบาทไทย หรือห้าหยวนของจีน
ผักชะอม ผักกูด ตลาดสดเช้า สวยด้วยวิถีชีวิต
การเดินชมตลาดเช้าวันนั้น ได้ภาพที่สื่อถึงวัฒนธรรมด้านอาหารการกินของชาวไทลื้อ ได้เห็นถึงกรรมวิธีในการปรุงแต่งอาหาร มีอยู่ชนิดหนึ่งที่มีขายกันมาก เป็นนัทอะไรสักอย่างที่ต้องกระเทาะเปลือกแข็งๆออกแล้วกินเนื้อใน เหมือนกับลูกก่อ หรือเกาลัด อะไรทำนองนั้น ด้วยความที่ชอบซื้อของกินในตลาดสด ก็เลยซื้อมากินสองสามอย่าง ข้าวเจ้าก็มี ข้าวเหนียวก็มี เหมือนหาของกินในบ้านเรา ไม่รู้สึกว้าเหว่เลย นี่ถ้าพูดภาษาไทลื้อหรือภาษาจีนได้ละก้อ สนุกกว่านี้แน่
แม่ค้าหญิงชาวไทลื้อ..แต่งตัวสวยทุกวัน
หญิงจีนย่างเป็ด ขายเพียงตัวละ 5 หยวน
เจ้าตี๋น้อยแทะข้าวโพดต้ม แม่ป้อนข้าวให้ตี๋น้อย
เมาไถ..แกล้มด้วยหมูย่าง..น้ำลายสอเลย
งู..จ้ะงู สาหร่ายใบหนาอร่อยมากๆ
โสมเกาหลีหรือโสมจีน นี่แหละนัท..ที่ต้องมีเครื่องแกะ
ปล.ขอขอบคุณ บ.แม่โขง เดลต้า แทรเวล เอเยนซี่ จำกัด, แม่สาย,เชียงราย